Solstorm - Solstorm
- Solstorm [NO]
- Solstorm
- 2011
- Duplicate Records [NO]
Tracklist
Art Of Creation (02:25)
The Sun Will Appear From The West (09:08)
On This Barren Rock (06:28)
Manhattan Mass (11:12)
The Carrington Event (05:27)
Exhumation (08:12)
Art Of Destruction (02:20)
Van de verweerde westkust van Noorwegen komt een geluid dat zo alarmerend, somber en naargeestig klinkt, dat je bijna zou gaan denken aan de ondergang van onze geliefde aardkloot. Solstorm is het geesteskind van Bjørn Ognøy (Ognoise), een (de bijnaam zegt het al) noise talent uit Kopervik, Noorwegen. Verhuisd naar Bergen, vormt hij samen met Jaran Hereid en Camilo Beltran van de deathmetal band Goliathon de eerste line-up van Solstorm, daarna aangevuld met Helge Taksdal en drummer Alkolust. In 2009 debuteerde dit gezelschap met een demo, begin dit jaar gevolgd door een volwaardig debuutalbum, met de even simpele als verrassende naam Solstorm.
Deze zeldzame collaboratie moet wel leiden tot een eigenzinnig geluid, met als kernwaarden de apocalypse, hel en verdoemenis en meer van dat soort vrolijkheid. Het album bestaat uit zeven titels, waarvan de eerste en de laatste (met de toepasselijke titels Art Of Creation en Destruction) te beschouwen zijn als intro en outro, zodat er vijf langgerekte tracks overblijven, tezamen nog altijd goed voor drie kwartier aan sombere bespiegelingen. Doom lijkt dus het sleutelwoord, en dat is niets teveel gezegd. Na het jammerende en onheilspellende intro Art Of Creation wordt het vanaf The Sun Will Appear From The West snel duidelijk wat Solstorm ons te bieden heeft. Zware gedragen doom metal, aangevuld met de nodige sfeerverhogende geluidseffecten en fragmenten (samples) en een kippenvel veroorzakende grunt. De logge riffs en steady drumwerk houden de boel strak in het gareel.
On This Barren Rock begint met zo'n lekker zware riff, waar de grunt stevig overheen kan bulderen. Dit nummer is een redelijk gangbare doom track met vertrouwde elementen. Het wordt opgevolgd door het lange en zeer uitgerekte Manhattan Mass, door de spanningsopbouw misschien wel de meest onheilspellende track van het album. De bijna verhalende grunt voert de luisteraar in eerste instantie mee naar de diepste zieleroerselen van de verteller, begeleid door al even duistere, depressief makende muzikale begeleiding. Naarmate het nummer vordert slaat de sfeer om in een meer melancholieke. De somberheid blijft, maar het lijkt wat bemoedigender te worden. Erg fraai opgebouwd nummer, door de wisselende sfeer houdt het de aandacht goed vast.
Daarna mag The Carrington Event voor even de draad van doom metal weer oppakken, een korte track met een zekere aanwezige groove. Met Exhumation wordt dan weer heel sfeervol naar het einde toe gewerkt, dit nummer wordt ook beheerst door de sfeer en tempowisselingen. Samen met de laatste titel wordt echt het gevoel opgewekt of het einde van de wereld nabij is. De openingsriff doet mij overigens sterk aan Black Sabbath denken, wat op zich als vergelijking natuurlijk geen straf is en qua doom elementen ook wel verklaarbaar, maar qua muzikaal vergelijk kant noch wal raakt. Denk eerder aan sludge/doom/post metal in het straatje van Neurosis, dan zit je wel in de goeie richting. Solstorm combineert strakke doomy riffs, zware beats en vocalen die pure wanhoop lijken uit te stralen. Dit alles gegoten in een sfeer die zo duister en angstaanjagend is, dat het bijna aanvoelt als een warme verstikkende deken. Tegelijkertijd leidt dit geheel tot een aangrijpend en boeiend doom album, zwaar zowel in thematiek als in uitvoering.
Jaran Hereid - Bass/vocals
Bjørn Ognøy - Guitar/samples/noise
Helge Taksdal - Guitar
Camilo Beltran - Guitar
Mads Lilletvedt - Drums