Rusty Pacemaker - Ruins

• BandRusty Pacemaker [AT]
• TitelRuins
• Release datum22-05-2015
• LabelSolanum Records [AT]

Tracklist

01. Ruins
02. Made of Lies
03. Ocean of Life
04. The Game
05. Night Angel
06. Candlemess
07. Forever
08. Matter over Mind
09. Knowing
10. Pillow of Silence

Rusty Pacemaker is de artiestennaam van een echte doe-het-zelver op muziekgebied. De Oostenrijker speelt gitaar, bas en toetsen, zingt, produceert, en heeft daarnaast z'n eigen studio (White Studio). Om z'n muzikale escapades te releasen heeft ie meteen ook maar z'n eigen platenlabel opgericht: Solanum Records. Het stelt hem in elk geval in staat om in alle vrijheid en tijd zijn eigen muziek te bedenken en op te nemen; in de vorm van drummer Franz Löchinger heeft hij hiervoor een vaste partner in crime.

De eerste contouren voor een muzikale loopbaan ontstonden in 2003. Langzaamaan werd toegewerkt naar een eerste album, waarvan uiteindelijk in 2009 de opnames afgerond werden. Op 20 oktober 2010 verscheen dan Blackness And White Light, het eerste Rusty Pacemaker album. Het jaar daarna werd al weer begonnen met schrijven voor een nieuw album, dat uiteindelijk met tussenpozen werd opgenomen in de periode 2012-2014, waarbij vooral de tijd werd genomen voor zang en gitaarwerk. Op 22 mei verscheen dan dit tweede album Ruins.

De muziek die de luisteraar wordt voorgeschoteld zou ik omschrijven als een soort donkere, melancholieke rock, die raakvlakken heeft met jaren '80 gothic, melodieuze doom en een beetje spacerock. Hierbij is al dan niet bewust een belangrijke rol weggelegd voor de zang. Het is juist dat geluid dat zorgt voor de donkere sfeer, een beklemmend gevoel. De zang is laag, monotoon; in andere situaties zou ik het saai noemen, maar hier past het wonderwel, zeker in combinatie met de slepende muziek. Niet alles wordt op doomtempo gespeeld, we horen ook veel midtempo, waarbij de muziek ook wel eens doet denken aan Katatonia, vooral qua sfeer. Het is een beetje een donker soort romantiek.

Het album opent met het titelnummer Ruins, dat meteen de - donkere - toon zet. Het is een zeer sfeervol nummer dat ook meteen laat horen hoeveel dynamiek er in de muziek van Rusty Pacemaker zit. Hoewel het album absoluut een eenheid is, zit die vooral in de sfeer en het thematische concept, niet in de beperking tot een enkele muzieksoort. Zo bevat het titelnummer behalve de genoemde creepy sfeer ook uptempo momenten waar het in muzikaal opzicht echt los gaat. Het korte Made Of Lies daarentegen lijkt rechtstreeks weggehaald uit de jaren '80 'vleermuizen'-scene en is een vrij eenzijdig nummer.

Hierna zijn Ocean Of Life en The Game weer enorm stemmige nummers, waarbij vooral die laatste enorm leunt op de melancholieke toonzetting. Droevig bijna, maar wel erg mooi. Op het zeer ingetogen Night Angel horen we een vrouwenzang, waardoor het nummer een ballad-achtige sfeer krijgt. Mede vanwege de deels akoestische insteek horen we zo behoorlijk wat veelzijdigheid en afwisseling in de muziek. Ook Knowing even verderop zou je kunnen beschouwen als ballad, maar die vind ik net wat minder sterk.

Ook het weer wat langere Candlemess laat goed horen hoe afwisselend de muziek is. Na het tussenstukje Forever is Matter Over Mind een wat vreemd nummer waar ik niet helemaal vat op krijg. Het is eigenlijk de enige track die ik niet zo goed bij de rest vind passen. Begrijp me goed: ik waardeer de variatie op dit album, maar dit nummer vind ik een beetje 'raar'. Het afsluitende Pillow Of Silence is weer zo'n slepend nummer dat heerlijk op je gevoel werkt en die naargeestige stemming oproept.

Hoewel ik dus niet ale nummers afzonderlijk even sterk vind, heb ik zeker wel genoten van Ruins. Het is vooral de stemming, de sfeer die het - in elk geval bij mij - oproept die ik zo waardeer. Melancholisch, droevig; al lijkt me dat juist een typische 'love it or hate it'-kwestie. Er wordt sterk gemusiceerd, en wat mij betreft zitten de nummers prima in elkaar. Het album biedt afwisseling genoeg, waardoor je lekker blijft luisteren. Grappig genoeg valt me op dat Rusty op de promovideo een Bathory shirt draagt. Het is geen muzikale referentie, maar zowel de 'doe het zelf' aanpak als de inzet qua atmosfeer zijn zeker overeenkomstig. Mooi album!