Fallen Tyrant - No World to Win, a Life to Lose

• BandFallen Tyrant [DE]
• TitelNo World to Win, a Life to Lose
• Release datum02-08-2013
• LabelFat & Holy Records [DE]

Tracklist

01. Fallen Tyrant Rising
02. Exaltation
03. Bortrykkelsen
04. Descent
05. To Finnmarken
06. Godhate
07. Approach
08. No World to Win, a Life to Lose

Simpel, doch doeltreffend. Zo zou de openingszin van de biografie van Fallen Tyrant wel bestempeld kunnen worden. Er wordt black metal gespeeld, niet meer en niet minder. En laten ze daarmee dan ook direct de spijker op de juiste plek rammen. Wight (zanger van Paralyzed Paradise) begon begin 2008 met dit solo project dat even later uitgroeide tot een volwaardige band. Sedertdien zijn er twee demo’s en een EP verschenen. Dit jaar ligt de eerste full-length No World To Win, A Life To Lose op de planken als resultaat op het ontkiemen van de eerste duivelse zaadjes.

Een drogere start met drie tikjes op de hi-hat is bijna niet denkbaar en wekt de suggestie aanwezig te zijn bij een bandrepetitie van de heren. Het komt vrij dicht bij de waarheid want na mijn gefrons, ontdek ik achteraf dat de muziek gewoon live is ingespeeld; slechts enkele dubs daargelaten. Naar eigen zeggen is de band bedoeld als een live-band en niet zo zeer voor in de studio. Dit zorgt dan ook direct voor een vrij levendig geheel.

Het schijfje bevat louter de rauwe energie van een power trio dat qua intensiteit zeker voor niets onderdoet en fraaie, ongepolijste black metal met melodie neerzet. De eigen ruwe gitaarsound trekt je met ferme grip mee de diepte in, waarna de vele tremolo riffs schitterend ingekleurde landschappen en vergezichten vormen. Zo nu en dan pleur je ook nog eens neer in een logge, doomy duisternis.

Het afsluitende titelnummer laat helaas de minste indruk achter. Met name omdat het over de top catchy is en zo minder goed in verhouding staat tot de andere tracks die soms bijna neigen naar kleine kunstwerkjes. De solo in Final Tyrant Rising komt door zijn simplistische structuur wat kneuterig over en had best mogen ontbreken.

Het debuut van Fallen Tyrant levert geen baanbrekende release op maar brengt black metal van Duitse makelij die erg smakelijk te verteren valt. In ieder geval is er zorg voor gedragen dat het zwarte hartje weer danig vervuld achter wordt gelaten met een verkwikkende dosis haat en nijd.