Nox Aeterna - Nightblood

• BandNox Aeterna [NL]
• TitelNightblood
• Release datum20-08-2012
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Summoned
02. Nightblood
03. Addiction
04. Majestic Misery
05. The Fallen
06. Generation X
07. W.T.F.
08. Hatesphere
09. Fort Nox
10. Purify

Nox Aeterna bestaat dit jaar tien jaar. En om dat heugelijke feit te vieren, presenteert de melodieuze deathmetal band haar allereerste langspeler. In die tien jaar verscheen slechts een demo en een EP. Voor de rest werkte de band een hele trits optredens af. Een vriendelijk ogend stel muzikanten lacht ons tegemoet op de persfoto’s. Het staat ietwat haaks op de norse muziekstijl die het uit Spijkenisse afkomstige Nox Aeterna bezigt, maar toch is het juist die ongedwongen sfeer waarvan ook hun allereerste langspeler Nightblood doordesemd is.

Nightblood is door de band zelf geproduceerd en ook door de band zelf uitgebracht. In de ietwat rommelige productie schuilt ook precies dat ongedwongene. Ik vind zoiets behoorlijk charmant. Het doet me denken aan hoe de bekende Scandinavische bands in de eerste helft van de jaren 90 voorzichtig wat experimenteerden met het verweven van orkestrale keyboards in de extremere metal. Nox Aeterna’s geluid herbergt flarden van bands als Children Of Bodom, de vroege Dimmu Borgir en een prille Dissection. De band verpakt die invloeden in een achttal afwisselende en aanstekelijke songs aangevuld met een stemmig intro en een misplaatst Lady Gagariedeltje.

Ofschoon de keyboards veelvuldig aangewend worden, zijn ze nergens overheersend. Of dat aan het beperkte budget ligt of dat het een bewuste keuze is, weet ik niet maar de balans is uitstekend zo. De duelletjes tussen synth en gitaar zijn kortstondig maar effectief in nummers als het bezwerende Majestic Misery en het meebrulbare Hatesphere. Daar waar de gitaarharmonieën direct herinneringen oproepen aan de bekende Göthenburgbands, zijn de riffs soms lekker heavy metal georiënteerd. De openingsriff in Generation X is vlijmscherp en nodigt uit om je nekspieren de vernieling in te helpen.

Als de laatste tonen van het opzwepende Purify wegsterven is de pret alweer over en kan met een gerust hart geconcludeerd worden dat Nightblood een aangenaam half uurtje is geweest. Het is allemaal niet perfect, maar het komt uit een goed hart en dat is aller-charmantst. Een verademing tussen de doorgaans dichtgesmeerde producties die je in dit genre tegenkomt.