Sturp - Fumigation Of Grain

• BandSturp [NL]
• TitelFumigation Of Grain
• Release datum16-02-2016
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Round Bits
02. Safe Working Load
03. Verges
04. Worn Flat
05. Canoodling
06. Funnel Seek Test
07. Natural Egg Replacer
08. Sort Facility
09. Resurfacing
10. Oven Ready Game
11. Detailed Results
12. Being Left On The Shelf
13. Estimated Time Remaining

Sturp, moet ik het verder nog over die rare naam gaan hebben, of toch maar niet. Ik accepteer het maar als zijnde de naam van het muzikale project en geesteskind van Daan van Eijndhoven, die ik eerder tegenkwam als gitarist van Godworst. Aangezien dat al best een weirde band is, kon mijn nieuwsgierigheid niet nog meer geprikkeld worden naar de muziek die Sturp ten gehore brengt. Ik laat het creatieve brein zichzelf maar even voorstellen:

STURP is instrumentale muziek: Elektrische gitaar, banjo en drums. Vanwege het regelmatig gebruik van vervormde gitaren zou men het genre ‘Instrumetal’ kunnen noemen.

STURP is uit Amsterdam.

STURP is een soloproject, geworteld in de bands: BESCHUIT, Godworst, Smear, cHokedown.

Mocht je nog meer achtergrond willen, dan zou ik zeggen, kijk de site van Sturp er maar even op na. Overigens verscheen van dit project in 2014 al een eerste album, getiteld Rapid Germination. In februari 2016 is het tijd voor album nummer twee: Fumigation Of Grain. En daar wil ik het hier even over gaan hebben. Het is mijn kennismaking met Sturp, het eerste album ken ik (helaas?) niet.

Wanneer opener Round Bits van start gaat frons ik even de wenkbrauwen; hier moet ik wel even inkomen. Ritmisch wel lekker, de vette bas (waarom staat hierboven alleen maar gitaar, banjo en drums?) doet me uiteraard aan Les Claypool/Primus denken; en de weirdness eigenlijk ook wel, net als dat heerlijke gortdroge geluid. Gaan we op die tour? Ja en nee, want Sturp laat nog veel meer horen dan dat. Aangekomen bij het tweede nummer Safe Working Load (heerlijk gitaarwerk!) met z'n speelduur van acht-en-halve minuut besef ik dat ik wel de nodige luisterbeurten nodig ga hebben om dit album te doorgronden... Overigens zal achteraf blijken dat ik dit wel een van de leukere nummers van het album vind...

Hoewel de basis van deze muziek wel degelijk in de metal lijkt te liggen, is het ondoenlijk om in woorden te vatten wat hier allemaal gebeurt. Ik denk dat zelfs Devin Townsend hier nerveus van wordt. Het is absoluut eigenzinnig, onorthodox, avantgarde, technisch, freestyle/jazz, soms zelfs jam-achtig; maar op veel momenten toch ook ritmisch sterk, pakkend zelfs. Gelukkig is niet alles even overdonderend als de eerste twee tracks hebben laten horen. Verges is een aangenaam moment van bezinning, een welkome adempauze, voordat Worn Flat de boel weer op z'n kop zet. Zelfs Canoodling is nog redelijk rustig, gedomineerd door weer zo'n verrukkelijk vette bas. In Funnel Seek Test duikt dan de banjo op, al horen we hier ook enorm zware gitaarriffs, hetgeen een combinatie oplevert waar mijn hersenen redelijk van in de war raken.

Ik word weer wat rustiger bij het intro van Sort Facility, een rust die gelukkig wel even aanhoudt. Het is in deze context een bijna contemplatief nummer, waarbij de kracht van de herhaling hier zorgt voor het zalvende karakter. En dat is wel nodig ook, want wanneer Resurfacing aanbreekt mogen de zintuigen en hersenen weer op scherp. Ook dit is weer een veelomvattende track waarin van alles gebeurt, al wordt ik hier denk ik wel (weer) gered door me te focussen op die heerlijk logge gitaarriffs. Al moet ik zeggen dat het pakkende ritme ook wel helpt. Inmiddels raak ik een paar tracks later al weer aardig door mijn incasseringsvermogen heen, en vraag me af hoeveel Estimated Time Remaining ik nog heb. Ik snak naar het einde van het album. Sommige nummers (Oven Ready Game, Being Left On The Shelf) zijn me echt veel te chaotisch te midden van al zo'n indrukwekkende luisterervaring.

Het verdient overigens aanbeveling om de muziek met bijbehorende beelden tot je te nemen. Bij het album zit dan ook braaf een bonus-schijfje met daarop intrigerende beelden bij elk nummer. Een extra dimensie. Er gaat tot op een bepaald niveau wel een rustgevende werking van uit heb ik het idee. Hoe dan ook is Fumigation Of Grain een mega-intens album, dat veel energie vergt om tot je te nemen. Genieten lukt regelmatig prima, maar ook frustratie en onbegrip steken zo af en toe de kop op. Intrigerend en nieuwsgierig makend is het dus zeker. Ik vraag me in alle ernst af in wat voor gemoedstoestand Daan van Eijndhoven verkeerde toen hij deze waanzin bij elkaar bedacht :-)