Loading...

Terrafyght - Superstorm

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 03-08-2014

Tracklist

01. STS-50
02. Pavor Nocturnus
03. Backsliding
04. Lost Pride

Terrafyght is een Nederlandse melodieuze hardrock viermansformatie, opgericht eind 2013. De leden zijn opgegroeid met ouwe melodieuze leem zoals Whitesnake, Rainbow, Van Halen, Rush, Iron Maiden en Tesla maar ook fan van het modernere Alter Bridge, Creed en het hardere werk zoals Pantera en Megadeth. Aldus tracht de band een eigen muzikale mix te maken in de geest van hun persoonlijke favorieten.

STS-50 is het intro waarmee Terrafyght zichzelf en EP Superstorm lanceert. Instrumentaal, een korte, adequate kennismaking, het type klassieke heavy metal loopje dat zo herkenbaar is en in je hoofd blijft zitten. Een goed begin is het halve werk. De klassieke klanken worden doorgetrokken op Pavor Nocturnus, al betreft het hier dan minder metal maar meer hardrock. Ook hier herkenbaarheid, of is het vertrouwdheid troef, ik moet in eerste instantie eigenlijk aan Extreme denken. Ik denk vooral vanwege de lekkere drive die in het nummer zit, het klinkt eerder swingend en catchy dan heavy. Ritmisch sterk (dat geldt voor alle nummers), en met fijn baswerk.

Dat groovende geldt nog veel meer voor Backsliding. In het begin hoor ik vooral grunge-invloeden, wat volgt is een sterk gezongen, melodieus refrein met een beetje southern rock-feel. Halverwege wordt je dan getrakteerd op een groovend middenstuk, dat soepeltjes terug glijdt naar het oorspronkelijke refreintje. Als dit geen doordachte songwriting etaleert weet ik het ook niet meer. Bestaat deze band echt nog geen jaar? Waar hebben de leden hun ervaring opgedaan? Het is in elk geval een erg (mee-)slepend nummer.

Dan is het al weer tijd voor slotstuk Lost Pride. Wederom melodieus, lekker gitaarwerk, en prog-achtige ritmeverschuivingen, waarin (opnieuw) ook ruimte is voor een groovende bas. Of het nou rock is, of metal, ik ben er ook nog niet uit. Het boeit uiteraard ook niet, het is het resultaat dat telt. Terrafyght heeft mij weten te verrassen met een goed kwartier aan pakkende melodieuze muziek, waarvan de wortels in de jaren '80 in de USA liggen. Het soort muziek dat je je goed laat voelen; lastig in een enkele categorie te stoppen, maar daarom niet minder goed bedacht en uitgevoerd. Ik wil hier in de toekomst graag meer van horen.

Chris Coenen - zang, gitaar

Maurice Brouwers - bas

Patrick Waltmans - gitaar

Joep Beckers - drums