Visions of Atlantis - Delta

• BandVisions of Atlantis [AT]
• TitelDelta
• Release datum2011
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

1. Black River Delta (04:34)
2. Memento (06:38)
3. New Dawn (02:59)
4. Where Daylight Fails (04:11)
5. Conquest Of Others (05:37)
6. Twist Of Fate (04:31)
7. Elegy Of Existence (03:36)
8. Reflection (04:16)
9. Sonar (01:27)
10. Gravitate Towards Fatality (05:55)

Het Oostenrijkse Visions Of Atlantis is een mooi voorbeeld van hoe je als band langzaam maar gestaag je loopbaan op kunt bouwen. Begonnen in het jaar 2000 als zoveelste melodieuze/symfonische metalband heeft de band inmiddels haar bestaansrecht wel verworven. Na een paar goed ontvangen albums en wereldwijde optredens met gelijkgestemde zielen (Lacuna Coil, Nightwish, Epica) is Visions Of Atlantis inmiddels te beschouwen als een gevestigde naam in het melodieuze metal genre. Het jaar 2003 laat zich aanzien als een breekpunt in de carrière van de band: in dat jaar trad zanger Mario Plank toe en werd een deal getekend met Napalm Records. Twee zaken die zorgden voor een verse en standvastige blik richting de toekomst. Het enige probleem bleek in de loop der jaren het structureel invullen van de positie van zangeres. Sinds twee jaar maakt de Griekse Maxi Nil (Moonspell, Elysium) deel uit van de band. Zij is inmiddels de vierde zangeres van de band, op evenveel albums. Op het recent verschenen Delta, na een pauze van een paar jaar de opvolger van Trinity, is zij dus voor het eerst hier te horen.

Met Black River Delta gaat het album prettig van start, het tempo is opzwepend (double bass drumwerk), we horen gitaren, keyboardlijntjes en afwisselend de zang van Mario en Maxi. Jammer dat het nummer na ruim twee minuten een beetje inzakt. Daarna doet het langere Momento het qua tempo wat rustiger aan, wat betreft sfeer zeker niet. Kenmerken zijn (en blijven) het goed verzorgde gitaarwerk, met een fraaie solo op z'n tijd, zeer aanwezige toetsenpartijen voor de nodige epische invloeden, wisselende tempo's en de al genoemde afwisselende mannen- en vrouwenzang. De nummers laveren handig heen en weer tussen de verschillende elementen, de ene keer wat gevoeliger, symfonisch; een ander keer komt de band wat pittiger uit de hoek, wat van de nodige bombast en kracht vergezeld gaat. Where Daylight Falls gaat weer gepaard met een lekkere snelheid en power, maar eindigt in een enorm foute fade-out. Een ander mooi voorbeeld van de pittige kant van de band is de krijgshaftige track Conquest Of Others, compleet met oorlogsintro en marcheergeluiden. Daarna lijkt Twist Of Fate juist een extra introvert nummer, een soort van omgekeerde dynamiek.

Uiteraard krijgt ook de obligate ballad zijn plek op het album, en wel in de vorm van Reflection, inderdaad een moment van bezinning. Wat mij betreft mag een ballad op een album als dit wel wat meer ballen vertonen, zelfs de gitaarsolo doet het rustig aan. Daarna is het tijd voor het korte instrumentaaltje Sonar (perfect gekozen titel, leuke geluidseffecten), dat als intro lijkt te dienen voor de laatste track van het album Gravitate Towards Fatality. Deze afsluiter van Delta somt eigenlijk alles op waar Visions Of Atlantis voor staat, eigenlijk een goede samenvatting van het album.Ook komt de thematiek van de band (Atlantis en zijn fantasy verhalen) duidelijk tot uiting. Van epische symfonische passages met power metal invloeden tot aan melodieuze, soms zelfs poppy tracks met gothic trekjes, de band lijkt het allemaal te beheersen. Dit relatief brede bereik binnen de (melodieuze) metal zorgt er voor dat Visions Of Atlantis haar eigen plek in die wereld veroverd heeft.