Undergang - Indhentet af Døden

• BandUndergang [DK]
• TitelIndhentet af Døden
• Release datum2010
• LabelMe Saco Un Ojo Records [GB], Xtreem Music [ES]

Tracklist

1. Englemagersken
2. Dødshymne
3. Opslugt Af Mørket
4. Evigt Lidende
5. Tvangstanker
6. Forkullede Rester
7. De Dødes Passage
8. Indhentet Af Døden

Undergang is een nog relatief jonge band uit Kopenhagen, Denemarken. Drie jonge muziekgekken besloten in 2008 de koppen bij elkaar te steken in de meest elementaire bezetting: een gitarist (tevens zanger), een bassist en een drummer. Met als resultaat een van de meest heavy death metal bands die er momenteel rondlopen. Al snel wilden zij materiaal vereeuwigd hebben, er werd een demo (op tape) opgenomen met de titel Indhentet Af Døden. Inderdaad, dezelfde titel die de kop van deze review siert. In 2009 tekende Undergang al bij Xtreem Music, vervolgens begon een lange lijdensweg met een combinatie van persoonlijke issues en het almaar uitstellen van de release. Begin 2010 werd er al een vinyl versie van het album uitgebracht op een Brits label, overigens met ander artwork. Aan het einde van dat jaar kon Undergang eindelijk zijn definitieve versie van het album aanleveren, waardoor Indhentet Af Døden nu in de juiste versie op cd kan worden uitgebracht (februari 2011). Het materiaal is dus niet meer helemaal nieuw en circuleert al langere tijd op het wereldwijde web, waardoor al een aardige hype over Denemarkens best bewaarde geheim tot dan toe ontstaan was.

Of al deze loftuitingen voorafgaand aan deze release terecht zijn zullen we dan maar eens gaan beluisteren. Een ding staat als een paal boven water en is buiten elke twijfel verheven: de death metal met een vette ranzige doomrand van Undergang is ZWAAR, met hoofdletters inderdaad. Ook qua thematiek moeten we Undergang niet al te licht nemen vermoed ik, aangezien 'dood' toch wel regelmatig in de titels voorkomt. Dat laat zich niet van het begin af aan meteen horen, de cd opent met een relaxed pianodeuntje, om na 35 seconden uit te barsten in een lompe, maar snelle death/grind roffel. Een goeie opener om de boel eens even flink wakker te schudden. Het korte Dødshymne doet daarna qua geweld en tempo zeker niet onder voor de openingstrack, hier zit halverwege een heerlijke lompe vertraging ingebouwd.

De muziek op zich klinkt vrij basic: zware gitaarriffs, een ultralage bas en bij wijze van vocalen een grunt die zo diep klinkt alsof die rechtstreeks uit de verste krochten van de hel is weggerukt. Dat daarmee de teksten niet te verstaan zijn boeit me eigenlijk niet, bovendien zijn ze (neem ik tenminste aan) in het Deens, dus wat valt er te verstaan. Dan hebben we natuurlijk ook nog een drummer die alles naadloos aan elkaar smeedt. Van het traagste doomtempo tot aan de snelste grind roffels, hij kan het allemaal moeiteloos aan en weet zelfs regelmatig met leuke, bijna speelse fills voor de dag te komen. Vaak trouwens in samenwerking met de basgitaar, die daar ook voldoende de ruimte voor krijgt. Dat instrument is sowieso zeer aanwezig op dit album en benadrukt door de manier van bespelen de heaviness van de muziek. Wat daar ook nog aan bijdraagt is de evenwichtige mix, alle elementen krijgen even veel aandacht.

Welke willekeurige track van dit album je ook neemt, ze hebben allemaal deze zelfde herkenningspunten. Maakt dat deze cd saai en voorspelbaar? Driewerf nee!!! Undergang weet op elke track een hele goede opbouw te hanteren, met gepaste wisselingen in tempo, variërend van ultratrage doom tot grindcore snelheden. Daarnaast zorgen kleine dingetjes in overgangen, een basriedeltje, een onverwachte stop of de al eerder genoemde vindingrijke foefjes van de drummer voor de nodige diepgang in de muziek. Voorspelbaar zou ik de tracks op dit album dan ook niet willen noemen, ook de cd als geheel biedt afwisseling genoeg om te kunnen blijven boeien, tot aan het duistere einde toe. Dødespassage is een echte spanning opbouwer, een akoestisch gitaarstukje waarbij je je constant zit af te vragen waar het muzikale geweld blijft. Het hierna volgende titelnummer, tevens afsluiter van het album, stelt dan ook niet teleur. Een beest van een track met een geweldig zware feel. Luister maar eens naar het tweede gedeelte van het nummer en voel met name het baswerk tot in je ingewanden doordreunen. Wat een ongelooflijk lompe muziek!