Incarnate - Hands of Guilt / Eyes of Greed

• BandIncarnate [NL]
• TitelHands of Guilt / Eyes of Greed
• Release datum04-03-2011
• LabelDemons Run Amok [DE]

Tracklist

1. Doomed to Wander (01:45)
2. Sinner’s Fate (02:54)
3. Tempted (by an Angel) (03:24)
4. Caged (04:13)
5. The Damage Done (04:00)
6. Act of Reason (03:45)
7. Pains of Grey (03:45)
8. Seven - VII - 7 (02:09)

Het Zeeuwse Incarnate timmert sinds 2003 aan de weg met een voorliefde voor stevige muziek. Een mengeling van thrash en death metal en hardcore, met hedendaagse metalcore invloeden is wat de band voor ogen staat. Wie Incarnate al wat langer volgt weet dat de viermansformatie zich qua stijl nooit makkelijk in een hokje heeft laten stoppen. Een MCD, een volwaardige en een split cd gingen de meest recente release van de band voor. Hands of Guilt / Eyes of Greed is afgelopen zomer (2010) opgenomen in de Independent Recordings studio in Utrecht. Het album werd evenals zijn voorganger geproduceerd door engineer Quintijn Verhoef. Kort daarna sloot Incarnate een (her)nieuw(d)e platendeal met het Duitse label Demons Run Amok Entertainment. Het album markeert tevens de kennismaking met vocalist Koen Mattheeuws.

Een gevaar van (te) veel variatie aan stijlen binnen je muziek is het welbekende wal en schip verhaal. Teveel (hard/metal) core jaagt de echte metalfans weg, met authentieke thrash/death metal win je geen nieuwe zieltjes. Ik heb het idee dat Incarnate een behoorlijke balans gevonden heeft zonder te veel muziekliefhebbers voor het hoofd te stoten, en belangrijker nog: zonder zichzelf te kort te doen. Laten we eens gaan beluisteren hoe een en ander door Incarnate in een muzikaal jasje gestoken is.

Doomed To Wander is het rustige, filmische intro van het album, dat een bepaalde sfeer weet te scheppen. In het korte, maar afwisselende Sinner's Fate gaat de band daarna goed los. Ik zou het omschrijven als vlotte hardcore op een bedje van death metal. Variabel in tempo en afwisselend qua zangstijlen, Incarnate beheerst het allemaal. Dat laat de band vervolgens ook horen in Tempted By An Angel en Caged, die beiden een meer thrashy bodem hebben om hun -core mee te bedekken. Niet sterk in de twee laatstgenoemde tracks vind ik de gesproken stukken. Zoiets kan best werken als afwisseling voor een kort stukje, ik vind het hier te veel. Ik hoor liever de ferme grunt van de zanger. Daarnaast valt het niet geheel accentloze Engels me een beetje op, hoewel dat niet echt storend is.

Wel goed vind ik de variatie van stijlen en tempo's, het houdt de aandacht van de luisteraar goed vast. Zo kent The Damage Done een lekker snelle beukende passages, daarnaast ook de voor deze muziek zo kenmerkende break(down)s. Lekker niets aan de hand beukwerk, afgewisseld met stoere vertragingen kenmerken zo de verdere nummers. Erg jammer vind ik de fade out van Pains Of Grey. Een beetje een zwaktebod van een band die verder toch laat horen dat ze heel goed weten hoe ze hun nummers opbouwen. Afsluiter 7 7 7 laat het album langzaam uitdoven en kenmerkt nog maar een keer de veelzijdigheid van de band. Al had hier misschien ook nog wel een extra “echt” nummer voor in de plaats kunnen staan.

Al met al kom ik toch wel tot de conclusie dat de hard/metalcore de overhand heeft in de muziek van Incarnate, waarvan de basis vaak gelegd wordt door thrashy ritmes. Vooral de beukende passages en de breakdowns zijn ingrediënten voor de moderne metalcore. De melodieuze death metal invloeden vinden we vooral terug in gebruikte gitaarriffs en de wat meer technische aspecten binnen de muziek. Er wordt goed gebruik gemaakt van de veelzijdigheid van de nieuwe zanger, die zich daarmee een aanwinst toont. De mix van stijlen komt in het geval van Incarnate zeker niet gemaakt over. De productie is zeer eigentijds te noemen, lekker zwaar maar toch helder, waardoor alle instrumenten goed voor de dag kunnen komen. Hands of Guilt / Eyes of Greed is een produkt geworden waar Incarnate zich niet voor hoeft te schamen!