Stielas Storhett - Expulse
- Stielas Storhett [RU]
- Expulse
- 19-09-2011
- Aural Music [IT]
Tracklist
1. Dying Delirium
2. Buried by Storm and Eternal Darkness
3. All Paths Lead to Oblivion
4. Hush-a-bye
5. Two Lifeless Months
6. Expulse
7. Angel Of Death
Uit het koude en verre Moermansk (Rusland) komt Stielas Storhett. Of eigenlijk moet ik zeggen Damien T.G., het enige lid van deze 'band'. Stielas Storhett ontstond als zodanig in 2005, het debuutalbum verscheen al het jaar daarna. Ook volgden nog een split (2008) en een EP (2010). Eind deze maand verschijnt het volledige tweede album Expulse bij het cultlabel code666. Een eenmansproject/band als dit vervaardigt uiteraard black metal. Gelukkig (voor mij) voldoet Sielas Storhett niet aan het stereotype beeld van de optelsom eenmansband + black metal.
Op Expulse vinden we black metal van het moderne, cleane soort. Beïnvloed door postrock valt vooral het fraaie en heldere gitaargeluid op. De drumpartijen vind ik af en toe wat rommelig overkomen, de vocalen zijn wel van het clichématige soort: een raspende krijs die ik persoonlijk niet te pruimen vind, maar blijkbaar bij dit soort muziek schijnt te horen. Overigens wordt wel veel afgewisseld met fluisterzang en zijn er lange(re) instrumentale passages, zodat het over het geheel wel meevalt met die vocalen.
De muziek lijkt me vooral bedoeld om een bepaalde sfeer op te roepen. Met name de al genoemde instrumentale passages scheppen een beeld waar je niet vrolijk van wordt. De herkomst van de maker ervan zal daar wel mede debet aan zijn, de muziek heeft bij vlagen dan ook een koude kille sfeer over zich. Dat geldt dan vooral voor de typische black metalstukken op het album. In de vorm van het lange tweeluik All Paths Lead To Oblivion/ Hush-a-bye staat er bijvoorbeeld ook een heel fraai melodieus werkstuk op, dat door z'n subtiele gitaarspel juist heel warm aanvoelt. Deze mooie gevoelige muziek heeft dan ook eigenlijk niets met black metal te maken, het doet eerder een beetje aan als jazzy improvisatie. Voor mij wel het hoogtepunt van het album.
Expulse wordt verder gevuld met vrij typische moderne black metal, niet per se snel, wel zeer melodieus. Dat komt vooral door het cleane, open geluid en het door andere genres beïnvloedde gitaarspel, dat de hoofdmoot vormt voor de muziek van Stielas Storhett. Luister maar eens naar het begin van het titelnummer, een mooi voorbeeld van het jazzy gevoel dat ik eerder bedoelde. Dit zorgt er ook voor dat het een prima beluisterbaar album is geworden, niet noodzakelijkerwijs bedoeld of geschikt voor black metal adepten. Dat ik deze muziek toch zo blijf noemen heeft vooral ook te maken met de 'zang' en de manier waarop meneer Damian T.G. zich profileert.