Lord Volture - Never Cry Wolf

• BandLord Volture [NL]
• TitelNever Cry Wolf
• Release datum11-11-2011
• LabelEigen beheer

Tracklist

01. Never Cry Wolf (6:43)
02. Taiga (7:01)
03. Wendigo (4:02)
04. Celestial Bodies Fall (7:04)
05. Korgon's Descent (6:47)
06. Minutes to Madness (4:28)
07. Necro Nation (6:23)
08. I am King (6:20)
09. Into the Lair of a Lion (7:44)
10. Brother (3:39)
11. The Wolf at your Door (7:34)

Ruim een jaar na het spetterende debuut Beast Of Thunder heeft Lord Volture de opvolger al weer klaar. Spil van de band zanger David Marcelis is dan ook een bezig baasje. Afgaande op de credits in het cd boekje neemt hij, naast het schrijven van de teksten, ook nog altijd het leeuwendeel van de muziek voor zijn rekening. En toch vinden we op Never Cry Wolf hierin al een eerste verschil met z'n voorganger. Het eerste album was vooral een studioproject, een verzameling van muzikale ideeën die in een paar jaar tijd waren opgespaard, van zanger David (zijn eigen naam stond ook nog nadrukkelijk vermeld in de bandnaam, inmiddels niet meer). Dit tweede album is toch vooral een bandplaat geworden, ik vind het in elk geval meer als een geheel overkomen.

Behalve op het gebied van songwriting is ook op muzikaal vlak het stemgeluid van David dat hoofdzakelijk bepalend is voor het geluid van de band. De 'kritiek' die ik op de zang had ten tijde van het debuut staat daarmee nog kaarsrecht overeind, hij is immers niet anders gaan zingen. Toch denk ik er inmiddels wel iets genuanceerder over. Ik heb de band sindsdien een paar keer live aan het werk gezien, en constateer dat die zang gewoon past in het totale plaatje. De presentatie, het hele old school heavy metal concept, is de band op het lijf geschreven. Niet alleen de zang en de muziek, ook de klassieke over the top poses; Lord Volture heeft er mij van weten te overtuigen dat het geen maniertjes zijn of gespeeld is, maar recht uit het hart komt. Deze mannen zijn op de eerste plaats zelf liefhebbers van de muziek die ze maken. En nog even tussendoor: wat is dit een enorm strakke live band!

Goed, nu dit heikele punt behandeld is heb ik verder eigenlijk niets dan lof voor Lord Volture. Want wat deze band laat horen, daar kan menig professionele band nog een puntje aan zuigen. Zowel qua songs als qua muzikale invulling en productie staat Never Cry Wolf als een huis. Het klassieke heavy metal genre is momenteel internationaal gezien hot, ik heb diverse albums in dit genre gehoord de laatste tijd, en Lord Volture springt er gewoon echt uit. Elk nummer is gewoon af, regelmatig (lange) interessante intro's, altijd een stevige basis en een interessante muzikale inkleuring. En daarmee kom ik naast de sterke nummers, bij het andere sterke aspect van de band: de gitaartandem. Afzonderlijk van elkaar of tegelijkertijd, wat een gitaargeweld staat er op dit album, om je vingers bij af te likken. En dat geldt dan zowel voor de heerlijk speelse riffs als voor de letterlijk spetterende solo's, wat een vakmanschap! Het knappe is dat dit nergens ten koste gaat van spelen in dienst van de liedjes, de composities staan voorop.

Het heeft weinig zin om de nummers nog allemaal apart te gaan noemen, er staan hoegenaamd geen uitschieters, zowel positief als negatief, op dit album. Met opener en titelnummer Never Cry Wolf zit je als liefhebber al meteen in het juiste ritme, vlot en gierend gitaarwerk, de over the top zang en een lekker stuwende ritmesectie laten je de komende tijd niet meer los. We mogen zelfs regelmatig meezingen, zeker nadat je de band live hebt gezien herken je die momenten vanzelf. Verder via Taiga (met subtiele baslijntjes), Minutes To Madness tot aan I Am King, het hoge niveau wordt simpelweg niet meer losgelaten. De verrassingen die er zijn vinden we aan het eind van het album. De vocale bijdrage van Sean Peck (van het Amerikaanse Cage) op Into The Lair Of A Lion vormt zeker een aanvulling (en valt het verschil met Marcelis wel erg op). De grootste verrassing zal ongetwijfeld de akoestische ballad Brother zijn, een gevoelig werkstukje uitgevoerd door de twee broers van de band.

Met The Wolf At Your Door is het feest na zo'n 70 minuten voorbij en eindigt het album met een knaller. Het is een hele zit, maar is voor 99 procent de moeite waard. Slechts op een heel enkel spaarzaam moment betrap ik me er op dat een intro of een herhalende passage net iets te lang duurt, maar dat is echt een uitzondering. De nummers klokken op zich dan ook behoorlijk lang, maar dat stoort over het algemeen dus niet. Lord Volture weet hun muziek, en de afzonderlijke composities van begin tot eind boeiend te houden. Met al het sublieme gitaarwerk als slagroom op deze feestelijke heavy metal taart!