Jack Starr's Burning Starr - Land Of The Dead
- Jack Starr's Burning Starr [US]
- Land Of The Dead
- 11-11-2011
- Limb Music [DE]
Tracklist
01. Land Of The Dead
02. Sands Of Time
03. Twilight Of The Gods
04. Stranger In Paradise
05. Here We Are
06. Warning Fire
07. Daughter Of Darkness
08. When Blood And Steel Collide
09. On The Wings Of The Night
10. Never Again
11. Until The End
De ene klassieke heavy metal band is de andere niet. Hoewel het van m'n laatste review van Lord Volture maar een kleine stap lijkt naar Jack Starr's Burning Starr, vind ik binnen dit genre de verschillen groter dan de overeenkomsten. De twee belangrijkste verschillen: Burning Starr is opgericht in 1984 en daarmee ook echt een oude heavy metal band. Die daarnaast afkomstig is uit de Verenigde Staten, dat zorgt er voor dat deze band een heel ander geluid met zich meebrengt. Maar daarover later meer.
Goed, gitarist Jack Starr maakt al muziek sinds 1981. Onder eigen naam, maar ook in verschillende bands. Zo was hij onder anderen mede-oprichter van het succesvolle Virgin Steele (1981), maar besloot na de overbekende muzikale (en later ook andere) meningsverschillen, om in 1984 een eigen band op te richten. Dat werd dus het naar hemzelf vernoemde Jack Starr's Burning Starr. In de periode tot 1989 werden maar liefst vier albums uitgebracht, allen gevuld met typisch Amerikaanse heavy rock/metal. Het soort heavy/power metal dat een stuk gelikter en toegankelijker klinkt dan de heavy metal die we in Europa gewoon zijn.
Daarna werd het stil rond de band, de naam Burning Starr dook pas weer op rond 2008. In die tussenliggende periode was Jack Starr maar matig muzikaal actief, een band als Guardian Of The Flame bijvoorbeeld sloeg nou niet bepaald in als een bom. Ook hield hij zich nog bezig met wat bluesprojecten. Inmiddels had veteraan Jack Starr wel het wereldwijde web ontdekt en kwam er achter dat hij nog best veel fans had. Dit leidde tot de terugkeer van Burning Starr en een comebackalbum in 2009, Defiance. Er is blijkbaar dan toch nog een markt voor deze band, want dit jaar verschijnt er zelfs een opvolger, Land Of The Dead.
Zoals al gezegd speelt de band, tot op de dag van vandaag, klassieke Amerikaanse heavy metal. Bekend van de gladde productie om de scherpste kantjes weg te slijpen, aanvullend toetsenwerk en vooral de woohoohoo meezingrefreintjes. Luister maar eens naar het titelnummer, tevens albumopener en bijvoorbeeld Stranger In Paradise, en je snapt precies wat ik bedoel. Dat is waarschijnlijk de reden dat dit soort muziek in Europa nauwelijks aanslaat, wij houden meer van wat steviger metal, het mag best wat rauwer, minder gepolijst. Ook de zoetsappige (semi) ballads zijn verplicht aanwezig, alsof de rest van de muziek al niet toegankelijk genoeg is.
Toch kan dit niet verhullen dat in Jack Starr een ijzersterke metalgitarist schuilgaat. Er staan solo's op dit album waar menig liefhebber een bobbel van in de broek zal krijgen. Sowieso wordt er zeker niet slecht gemusiceerd op dit album, de band bestaat absoluut uit competente muzikanten. Ook het songmateriaal op zich kan ik best behappen, alleen de uitvoering is zo verdomd netjes. Het is me allemaal te klinisch, te braaf. Ik had echt graag meer power gehoord, dit album ontbeert ballen!