Phase Reverse - Phase Reverse

• BandPhase Reverse [GR]
• TitelPhase Reverse
• Release datum16-12-2011
• LabelAural Music [IT]

Tracklist

01. Cross to bear
02. I got your back
03. Eye to Eye
04. Tear down the walls
05. Crash 'n burn
06. Death Ride
07. Road Fever
08. Wide Awake
09. Changes
10. Who gives a Damn
11. High Hopes
12. Long Gone

Phase Reverse is een trio nieuwkomers uit Griekenland. Nou ja, nieuw, vier jaar bestaat de band al weer. Wel nieuw in de zin dat het gelijknamige album hun eerste tastbare wapenfeit is. Phase Reverse pakt het op diverse gebieden 'ouderwets' aan. Allereerst de instelling van vooral heel veel optreden voor je aan plaatwerk begint, en voelen dat je er rijp voor bent, vandaar dat ze geen haast hebben gemaakt met een debuut. Daarnaast de muzikale aanpak, zoals gezegd een trio, de klassieke opstelling van gitarist, bassist/zanger en een drummer. Een powertrio zogezegd, inderdaad een klassieke term. En ook qua muzikale invulling volledig van toepassing.

Phase Reverse maakt lekkere muziek om naar te luisteren, van die muziek die je altijd graag op de achtergrond hoort ongeacht wat je aan het doen bent. Dat bedoel ik niet negatief, dit is muziek die er altijd wel ingaat. Het is toegankelijk, herkenbaar, zeker geen ingewikkelde muziek. Qua stijlen hobbelt de band heen en weer van bluesy southern rock, via hardrock, een omwegje langs grunge, naar een vleugje (nu) metal. Van Black Label Society hebben de heren zeker eens gehoord, maar ook hoor ik dingetjes als Black Sabbath/Led Zeppelin, beetje Alice In Chains/Pearl Jam, en muziek die richting Godsmack/Disturbed gaat.

Daarmee is dan wel meteen gezegd dat de muziek van Phase Reverse niet de originaliteitsprijs gaat verdienen. Over het algemeen is de stevige rock langzaam tot midtempo, en vooral groovend. Cross To Bear en I Got Your Back pakken het vanaf het begin lekker swingend aan, met gitaarwerk dat inderdaad toch wel eens doet denken aan Zakk Wylde. Eye To Eye opent als Led Zeppelin in hun beste tijden, maar laat uiteindelijk een Alice In Chains-a-like lekker groovend grunge nummer achter. Met, zoals veelvuldig voorkomend op dit album, een fijne gitaarsolo.

Crash 'n Burn is een aangenaam lome bluesy rocker, het betere zomeravondgevoel, biertje in de hand, ondergaande zon in de achtertuin. Death Ride pakt je vervolgens weer bij je lurven en maant tot meeswingen, een naar metal neigende groovy track met verrukkelijk en zeer aanwezig baswerk. Funky! De naam Mothers Finest komt hier in me op.

Het intro van Wide Awake klinkt me als het meest heavy nummer in de oren. De vervormde, vreemde zang zet me even op het verkeerde been, maar dit is smullen geblazen. Beetje freaky, maar errug lekker nummer. Wederom lekker sloom, en tegelijk zwaar op de maag, met interessante wending. Mijn favoriet van het album denk ik wel. Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat het daarna alleen maar minder wordt hoor, wel wat minder verrassend.

Nummers als Changes en Long Gone hebben ook zeker hun momenten, met de elementen zoals ik ze hier al eerder genoemd heb, zeer genietbaar. Eigenlijk heb ik over dit album als geheel slechts 1 ding te zeuren: jammer dat niet wat vaker het gaspedaal wordt ingetrapt zoals in Wide Awake, dat zou dit album naar min mening wel kunnen gebruiken. Het tempo op zich kan ik goed handlen, maar ter afwisseling een paar PK erbij zou niet verkeerd vallen. Voor de rest: ROCK ON!