Psycroptic - The Inherited Repression

• BandPsycroptic [AU]
• TitelThe Inherited Repression
• Release datum10-02-2012
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

1. Carriers Of The Plague
2. Forward To Submission
3. Euphorinasia
4. The Throne Of Kings
5. Unmasking The Traitors
6. Become The Cult
7. From Scribe To Ashes
8. Deprivation
9. The Sleepers Have Awoken

Het Australische Psycroptic is alweer toe aan haar vijfde album. Ooit begonnen als vrij traditionele death metalband en langzaam maar zeker geëvolueerd tot een bijna volwaardige metalcore act. Dat zal geen schok zijn want op elk album verdween er wel iets van de doodsmetalen wortels. En op The Inherited Repression zijn de death metalinvloeden dan voorgoed als sneeuw voor een waterig zonnetje verdwenen. De grunts hebben definitief het veld geruimd voor hardcorevocalen. En het zware death metalgeluid is veranderd in een modern thrashgeluid.

Wat wel gebleven is, zijn de nogal explosieve blastuitspattingen. En de drukke gitaarloopjes zijn ook weer veelvuldig uitgestrooid over de groeven van de plaat. Veel melodieuze heavy metalachtige passages vallen eveneens ontwarren in deze ferme uitingen van agressie. Metalcore, maar dan zonder de obligate emostukken waar bands als Trivium en Killswitch Engaged ons mee om de oren plachten te slaan.

Zo door de bank genomen zou ik dan denken dat ik met een uitstekend album te maken heb. Maar ergens lukt het me niet om een klik te maken met het geboden materiaal. Het is wat te eenvormig naar mijn smaak. De nummers zijn behoorlijk inwisselbaar en zodoende is na een nummer of vier de lol er wel weer vanaf.

De technische kwaliteiten van Psycroptic worden ruimschoots geëtaleerd. Toch vervalt Psycroptic nergens in ontoegankelijke mathcorestuiptrekkingen. Zoiets wel had ik wel van harte toegejuicht. Ik mis echte smerigheid, ik mis spanning. In Deprivation zit bijvoorbeeld een prachtig slepende passage. Dat zijn momenten dat je weer even op het puntje van je stoel gaat zitten. En daar zijn er veel te weinig van.

The Inherited Repression start overrompelend en dus veelbelovend, maar kan de volle veertig minuten niet blijven boeien. Wat overblijft is een middelmatig product gemaakt door muzikanten met bovengemiddelde kwaliteiten. Zonde, wat mij betreft.