Taka Minamino - Blood Rain

• BandTaka Minamino [JP]
• TitelBlood Rain
• Release datum27-12-2011

Tracklist

1. Woke Up Dead
2. Lost forever
3. Mercy Of Evil
4. Set me free
5. Intro
6. Blood rain
7. All my days alive
8. Curten

De Japanese gitaar shredder Taka Minamino bracht eind vorig jaar zijn 2de album Blood Rain uit. Na een start te hebben gemaakt met viool, stapte Taka op zijn 14de over op gitaar. De inmiddels bijna 30 jarige gitarist bracht in 2009 AngelWings uit. Voor dit album werd er regelmatig naar de US gereisd en met bekende muzikanten samengewerkt. Hij deed hierbij veel ervaring op over mixen en masteren. Deze ervaring heeft hij uiteraard ingezet voor zijn vervolg werk.

Blood Rain is een 35 minuten durend digitaal album met 8 tracks erop. De eerste indruk die ik krijg bij het starten van de openings track Woke Up Dead is eind tachtiger jaren speed metal, met licht thrashy heavy metal zang. Veel speed picking riffs en een nogal herhalend refrein regel. De track valt na een anderhalve minuut in een breakdown waarbij de gitaar ondersteund wordt door wat ooo's en aaa's van een synth. De track vervolgt zich om halverwege in een ferme shred-solo van Taka uit te komen.

Mercy of Evil is een instrumentale track waarop de kunsten van de gitarist over een bombastisch symphonische track ten gehore worden gebracht. Deze meneer kan zeker wel overweg met het fretboard, daar is niet veel tegen in te brengen.

Het is duidelijk dat de composities van Taka draaien om het shredden en soleren. Dit deel gaat hem dan ook zeker voor de wind, hoewel ik vermoed dat hij meer kan dan hij hier in zijn composities laat horen. De eigenhandige mix zorgt in ieder geval dat de gitaar goed op de voorgrond staat, dit wel ten koste van de drums, die er niet echt uitkomen. De wederom instrumentale track Blood Rain scheurt hij er weer aardig op los en laat hij zeker horen wat hij als componist en gitarist in zijn mars heeft.

De laatste 2 tracks All my days alive en Curten zijn weer voorzien van zang. De laatste bevat overigens nog een verrassend outro de laatste minuut, dat overigens onverwacht niet uit de gitaar komt. Het valt me echt op dat de gitaar gewoon erg op de voorgrond ligt in de mix. De slag gitaar vind ik niet bijster interessant met daarboven op veel herhalende zanglijnen en soms wat eentonige. De solo's daarentegen tonen weer veel potentie, hoewel ze bij sommige nummers er wat tussen geplakt lijken te zijn. Alom geen slecht album, maar ook geen topper.