Iron Fire - Voyage of the Damned

• BandIron Fire [DK]
• TitelVoyage of the Damned
• Release datum27-01-2012
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

01. The Dark Beyond
02. Enter Oblivion OJ-666
03. Taken
04. Slaughter Of Souls
05. Leviathan
06. The Final Odyssey
07. Ten Years In Space
08. Voyage Of The Damned
09. With Different Eyes
10. Dreams Of The Dead Moon
11. Verge To Collide
12. Realm Of Madness
13. Warmaster Of Chaos

Iron Fire kunnen we gerust als veteraan beschouwen in de Europese power metal scene, het Deense gezelschap is al actief sinds 1995. Weliswaar in verschillende bezettingen, maar dat maakt voor de muzikale koers en de geleverde kwaliteit niet uit. Rond 2003 leek het even mis te gaan met de band, maar met een gereviseerde bezetting kwam Iron Fire keihard terug met het zeer toepasselijk getitelde Revenge. Met zanger Martin Steene stevig aan het roer en een solide label achter de hand worden sindsdien met de regelmaat van de klok de albums uitgebracht; vol met stevige, epische power metal, verhalend over stoere krijgstochten, heldhaftige overwinningen en andere stoere mannenpraat. Binnenkort is album nummer zeven aan de beurt, eens zien of de Denen op Voyage Of The Damned vertrouwd materiaal voorschotelen of wellicht nog wat verrassingen voor de luisteraar in petto hebben.

Vertrouwd klinkt de muziek zeker. In het kader van 'don't fix it if it ain't broken' gaat Iron Fire verder op de eerder ingeslagen veilige paden. Met zoveel jaar ervaring in de bagage weet met name zanger Martin Steene precies wat van de band verwacht wordt en blijft trouw aan het bestaande geluid. Daarnaast lijkt het er op dat de band toch wat andere accentjes heeft willen leggen. Niet alleen voortbordurend op de klassieke power metal sound (waarvan ik de clichematige omschrijving deze keer maar achterwege laat, omdat ik die bij lezer dezes als lang en breed bekend veronderstel) zijn er wat toevoegingen die aangeven dat Iron Fire met beide benen in de tegenwoordige tijd wil staan.

Enter Oblivian OJ-666 is een voorbeeld van zo'n vertrouwde track: snel (double bass) drumwerk, heavy gitaarriffs, piepende solo, vullende toetsenpartijen en bovenal de powervocalen (ok, nu doe ik het toch). Het album staat nog altijd bol van dit soort vertrouwde geluiden (Taken, Ten Years In Space, Realm Of Madness, With Different Eyes). Wanneer de band zich niet alleen op volle snelheid laat horen, maar de midtempo regionen opzoekt komen we wat andere elementen tegen. Zoals Slaughter Of Souls, waar een heuse grunt de muziek een boost geeft, het geeft het verder wat brave nummer net een tikkie extra. Ook Leviathan wordt opgesierd met deze grunter, alsmede wat toetsen/korenpartijtjes zoals die in de gothic metal veelvuldig gebruikt worden. Het eveneens niet al te snelle Dreams Of The Dead Moon doet een beroep op wat extra power, ook hier vertolkt de grunter zijn meerwaarde.

Natuurlijk mag de verplichte ballad niet ontbreken, The Final Odyssey lost deze verwachting probleemloos in. Het epische titelnummer is ook zeker de moeite waard en weet (bijna) de volle tien minuten te boeien. Ook hier in het begin weer de oohoo koortjes en volop toetsenwerk, midtempo, voordat Martin Steene weer voluit mag. Fijne gitaarriffs leggen een prima basis voor de aanvullende, symfonische elementen. Zo lijkt het er op dat Iron Fire niet volledig blindelings de gevaren koers vervolgt, met open vizier wordt de toekomst tegemoet getreden.