Swallow the Sun - Emerald Forest And The Blackbird

• BandSwallow the Sun [FI]
• TitelEmerald Forest And The Blackbird
• Release datum13-02-2012
• LabelSpinefarm Records [FI]

Tracklist

01. Emerald Forest And The Blackbird
02. This Cut Is The Deepest
03. Hate, Lead The Way
04. Cathedral Walls (feat. Annette Olzon)
05. Hearts Wide Shut
06. Silent Towers
07. Labyrinth Of London (Horror pt. IV)
08. Of Death And Corruption
09. April 14th
10. Night Will Forgice Us

Swallow The Sun heeft toch eigenlijk geen uitgebreide introductie meer nodig dacht ik zo. De band bestaat sinds het jaar 2000 en is inmiddels toe aan het vijfde album. Ooit begonnen als een pure death/doom band heeft de muziek van deze Finnen door de jaren heen een steeds meer verfijnde touch gekregen. De oorspronkelijke woeste uitbarstingen zijn steeds minder in aantal geworden, maar niet in intensiteit; en hebben gezelschap gekregen van steeds meer geraffineerde elementen. Eens horen of die lijn zich op Emerald Forest And The Blackbird voortzet.

Opener (en titelnummer) Emerald Forest And The Blackbird laat al direct een zeer intens geluid horen. De muziek tovert de luisteraar fraaie beelden voor, met een ongekende dynamiek tussen akoestische gitaarlijntjes en fluister/praatzang enerzijds en woeste death metal uitbarstingen met heavy gitaarwerk en stevige grunts anderzijds. Zwevende toetsenpartijen maken de beeldvorming compleet en vormen als het ware de link tussen de diversiteit aan vocalen en de sferen die worden opgeroepen. Een overdonderende opener, nu al heb ik enige tijd nodig om dit op me te laten inwerken. Dat belooft wat.

Maar ik kan even bijkomen tijdens This Cut Is The Deepest. Het is een wat zwijmelende track, overpeinzingen passeren de revue, en doet mij wat denken aan Pink Floyd a la Wish You Were Here. Een groter contrast met Hate, Lead The Way is bijna niet denkbaar. Hier toont Swallow The Sun voor een gedeelte zijn heavy roots (symfonische black metal) en mag de band bij vlagen helemaal los. Het is een wisselwerking die de rode draad op het album zal blijken. Het voortdurende spanningsveld tussen de diverse aspecten in hun muziek, variërend van ijzige koude tot bloedstollende energieke uitbarstingen, Swallow The Sun beheerst en gebruikt deze tactiek optimaal om de luisteraar aan de speakers gekluisterd te houden.

Cathedral Walls wordt gemarkeerd door de gastvocalen van Anette Olzon (Nightwish). Geheel in de dienst van het nummer doet zij haar kunstje, en is daarmee van meerwaarde op deze track. Ik ben stiekem wel blij dat mijn oorspronkelijke vooroordeel 'er wordt even een bekend gothic huppelmutsje met de haren bijgesleept om wat extra aandacht te genereren' hiermee teniet wordt gedaan. Met terugwerkende kracht excuses aan de band (en Olzon) voor mijn bekrompen denkwijze.

Er staan simpelweg geen 'mindere' nummers op dit album, net zo min als dat er uitschieters in positieve zin op staan. Emerald Forest And The Blackbird haalt gewoon constant een hoog niveau, zowel op het gebied van songwriting als de uitvoering ervan. Luister bijvoorbeeld maar eens naar Labyrinth Of London (Horror pt. IV) en onderga de sfeerwisselingen en grensverkennende uitersten waarbinnen Swallow The Sun zich beweegt. Bandgenius Juha Raivio heeft z'n best weer gedaan om een sprankelend, prikkelend en spannend album af te leveren; wat mij betreft zijn niet alleen hij, maar ook de rest van de band en de mensen achter de schermen met vlag en wimpel daarin geslaagd.

P.S.: Als allerlaatste wil ik er toch nog 1 nummer uitlichten. April 14th is een eerbetoon aan de helaas veel te vroeg overleden Peter Steele (Type O Negative), een muzikant die ook ikzelf heel hoog heb zitten. Een fraaie tekst, en tegen deze achtergrond een bijzonder mooi nummer met een ultiem donkere feel waarin wel wat van Type O Negative te herkennen is (of wil ik dat nou alleen maar?). Kippenvel!