Putrified - Neurotic Necrotic
- Putrified [SE]
- Neurotic Necrotic
- 01-02-2012
- Hellthrasher Productions [PL]
Tracklist
01. Neurotic Necrotic
02. They Speak
03. Behold The Butchered
04. Havoc
05. A Chamber Beneath
06. The Flesh of God
07. Temple of Vomit
08. Await The Slaughter
09. The Arrival
10. Monolith
11. The Land Of The Pharoes
12. These Forsaken Lands
13. The Return of Ashes
Putrified is een typisch voorbeeld van een eenmans (black metal) project. Niet gehinderd door enige inmenging van buitenaf heeft het ene meneer A. Death (wow!) uit Stockholm, Zweden behaagt om album Neurotic Necrotic in elkaar te fabriceren. Sterker nog, onder deze naam Putrified werden eerder al een EP (Whorehouse Tales, 2011) en een album (Spawn Of The Dead, 2011) op de markt geslingerd. A. Death is daarbij verantwoordelijk voor alle muziek en teksten, alle instrumenten en zang, en daarnaast ook nog voor opname, productie en mix.
Het voordeel van deze manier van werken is ongetwijfeld dat het snel gaat, en leidt tot een fikse productiviteit. Het nadeel lijkt in mijn ogen dat het misschien ook wel eens handig kan zijn dat een ander je bewust maakt van waar je mee bezig bent. Al zal het best zo zijn dat dit product op zeer bewuste wijze juist op deze manier in elkaar is gesleuteld door A. Death, op geen enkele manier gehinderd door enig tegengas. En waarschijnlijk is er nog een markt voor ook.
Het album bevat voornamelijk korte compacte black metal tracks, bestaande uit rommelige drums, primitieve riffs en vooral de wanordelijke krijs van Death. Af en toe horen we wat rustige intermezzo's enerzijds, daarnaast echter ook nog snellere, woestere korte felle geluidsuitbarstingen. Het klinkt mij in de oren als min of meer gekanaliseerde woede, frustratie, wanhoop of wat voor extreme emotie dan ook. Gegoten in armzalige, primitieve black metal; waarschijnlijk onder het mom van authentiek en/of old school verpakt in een kale productie.
Ik vind het alleen jammer dat er heden ten dage nog producten als dit vervaardigd worden. Er zijn legio voorbeelden van (beginnende) bands die laten zien en horen wat er allemaal mogelijk is met relatief beperkte middelen. En ja, ik snap heus wel dat het daar: a) in dit muziekgenre en: b) meneer Death helemaal niet om te doen is. Toch ben ik van mening dat je je publiek tegenwoordig best een fatsoenlijk klinkend product mag aanbieden, dat in elk geval de indruk wekt dat er aandacht aan besteed is en respect voor je potentiële luisteraars uitstraalt.