Loading...

Xandria - Neverworld's End

Gepost in Reviews door Linda Heeringa op 12-02-2012

Tracklist

01. A Prophecy Of Worlds To Fall
02. Valentine
03. Forevermore
04. Euphoria
05. Blood On My Hands
06. Soulcrusher
07. The Dream Is Still Alive
08. The Lost Elysion
09. Call Of The Wind
10. A Thousand Letters
11. Cursed
12. The Nomad's Crown

Tot mijn spijt heb ik nooit eerder aan Xandria echt aandacht besteed, terwijl ze toch alom geprezen worden als een van de betere bands uit het female fronted genre. Hier en daar heb ik wat geluiden van ze gehoord en het klinkt zeer veelbelovend. Hopelijk valt hetzelfde te zeggen voor hun nieuwe album Neverworld’s End.

We beginnen meteen groots met een maar liefst 7 en een half minuten durend nummer: A Prophecy Of Worlds To Fall. Na een wat clichématig begin en een wat zwak couplet en ietwat catchy refreintje begint de boel echt te beuken zo rond de 4 minuten. Flinke drums, spat zuivere zang die zo af en toe voor aardig wat kippenvel zorgt en aardig wat bombast geven dit nummer een boost van jewelste. Die 7 minuten zijn ook zo voorbij. Valentine laat er geen gras over groeien en over opstartproblemen is bij dit nummer geen sprake. Niet te snel maar ook zeker niet te langzaam met heerlijk beukende stukken hier en daar. Echt een typisch voorbeeld van een zeer goede, catchy single.

Forevermore begint lekker relaxed en heeft echt een lekker feel-good sfeertje over zich hangen. Geweldige opbouw van een zeer liefelijk begin tot een geweldig refrein. Niet te snel en niet te langzaam. Track nummer 4, Euphoria begint met een typisch ‘ready for battle’ stuk en al snel volgt de euforie door middel van een lekker lichtvoetig deuntje. Een nummer waar de rem er geen moment op gaat en hier en daar wat Epica-achtige vrolijke agressie in zich heeft.

Na een fenomenaal vocaal stuk begint Blood on my Hands als weer zo’n lekker feel-good nummer. Typisch zo eentje waar elk aspect perfect afgewogen is: de drums die hier en daar zo’n fijn extraatje geven, de bombast die net niet te veel is maar precies goed. Soulcrusher klinkt wel erg black metal qua titel en qua muziek is het ook zeker van dik hout zaagt men planken, hier en daar zelfs erg duister, met name op het eind. Naast het scheurend gitaargeweld met solo’s die klinken als een klok, klinkt de fijne stem van Manuela Kraller alsnog vreemd genoeg zeer passend.

Gelukkig volgt er na al dat geweld een erg mooie semi-ballad, The Dream Is Still Alive. Prachtige timing wat dat betreft. En wat is een ballad zonder een mooie scheurende gitaarsolo of engelenkoortje begeleid met viool? Niets dus, en Xandria weet dat ook. The Lost Elysion klinkt heel erg lekker maar Xandria gaat een tikje in herhaling vallen wat feeling betreft . Hier en daar wel wat frisse stukjes en een gitaarsolo waar je heel deftig U tegen zegt, maar het pakt me niet zo als de eerste paar nummers. Maar misschien wel na wat meer luisterbeurten.

We gaan de folk kant op met Call of the Wind, met een vrolijk viooldeuntje door de intro en gelukkig wat minder ‘verstand op nul en beuken maar’ gevoel als het voorgaande nummer. Dat folk achtige blijft erin zitten met A Thousend Letters, en Cursed. De eerste is een relatief rustig nummer/ semi-ballad maar iets minder pakkend als The Dream is Still Alive, al klinkt deze wel aardig episch op het eind. Cursed klinkt af en toe wel wat spooky en chaotisch maar met mate. Niet echt een van de beste op dit album maar toch een zeer lekker deuntje.

We sluiten af met het ruim 9 minuten durende nummer The Nomad’s Crown. Met vlagen een zeer mooi nummer die zijn lange duur wel waard is, maar zo af en toe wat gaat slepen. Een licht oosters tintje houdt de variatie erin. Zo tegen het einde komt de kippenvel terug en geeft dit machtige album een spetterend, episch einde.

Ik moet uiteindelijk wel zeggen: Dit album heeft me overtuigd om meer van deze band op te zoeken, en hij komt zeker op mijn verlanglijstje van cd’s te staan. Hier en daar wat dingen die net wat beter kunnen, maar ik heb echt genoten van dit album. Een juweeltje, zeker weten!

Philip Restemeier - gitaar

Marco Heubaum - gitaar

Manuela Kraller - zang

Nils Middelhauve - bas

Gerit Lamm - drums