De Profundis - The Emptiness Within

• BandDe Profundis [GB]
• TitelThe Emptiness Within
• Release datum11-05-2012
• LabelKolony Records [IT]

Tracklist

01. From the Depths
02. Delirium
03. Silent Gods
04. This Wretched Plague
05. Twisted Landscapes
06. Release
07. Dead Inside
08. Parallel Existence
09. Unbroken (A Morbid Embrace)

Het vanuit Londen opererende internationale gezelschap van De Profundis heeft in eerste instantie in vrij korte tijd naam gemaakt als doomband, stevig geworteld in de extreme metal scene. Tegenwoordig vermengt de band steeds meer andere invloeden uit de extremere metalsoorten in hun muziek, waardoor er een soort progressieve, letterlijk zeer heavy metal ontstaat. De oorsprong van het doom/death debuut blijft hoorbaar, opvolger A Bleak Reflection (2010) vertoonde al de nodige groei naar een technisch onderlegde mengvorm van allerlei (extreme) stijlen. Ik ben benieuwd of deze lijn wordt voortgezet op het nieuwe aanstaande album The Emptiness Within.

Dit album zou ik liever willen omschrijven als progressieve metal. De variëteit in, en mengvorm aan stijlen lijkt inderdaad te zijn doorgetrokken. De gemene deler lijkt juist de extremiteit van het materiaal, of dat nou doom, death of black metal moet heten. De opgedane ervaringen die de eerste twee albums hebben opgeleverd blijken te zijn samengebundeld en hun uitweg te vinden op dit altijd zo cruciale derde album. Ook het feit dat de band inmiddels alweer een paar jaar een stabiele bezetting kent zal hier zeker in meespelen. Waarbij met name het doom aspect plaats heeft moeten maken voor andere, (ver)nieuwe(nde) elementen.

Ik heb het idee dat De Profundis zelf ook nog een beetje zoekende is in welke vorm ze hun huidige muzikale ideeën willen gieten. Op The Emptiness Within wordt het progressieve aspect met name vorm gegeven door akoestische passages, jazzy/proggy intermezzo's waarin vooral de basgitaar alle ruimte krijgt (bijvoorbeeld halverwege Delirium). Maar ook gesproken stukken, al dan niet gecombineerd met cleane zang geven de muziek een uitgesproken karakter. En dat gaat dan mijns inziens wel eens ten koste van enerzijds de bruutheid, en anderzijds de samenhang van de muziek.

De roots van de band, pittige black/death metal passages (vooral een aantal riffs klinken uitgesproken black metal) worden naar hartenlust gecombineerd met de hierboven genoemde subtielere elementen. Ik heb het idee dat dat, ondanks dat de muzikanten technisch zeer onderlegd zijn, af en toe niet helemaal vlekkeloos en/of naadloos verloopt. Juist sommige agressieve, brute passages klinken voor mijn gevoel daardoor wat rommelig. Zeker in de wat minder lange tracks (Silent Gods, This Wretched Plague) lijkt de band soms ook wat haast te hebben en te veel in een nummer te willen stoppen.

Dat het ook wel kan werken laten bijvoorbeeld Release en met name afsluiter Unbroken (A Morbid Embrace) horen. Luister maar eens hoe de groovende (fretloze) bas hier de hoofdrol inpikt en de basis legt voor een uiterst swingend nummer, dat desondanks door blastende passages en de rauw gruntende zang een zware en brute sfeer blijft ademen. Fraaie, langere composities waarin alle tijd wordt genomen voor een degelijke opbouw. Dit zijn de betere strelingen voor het oor. Ik hoop dan ook dat De Profundis de kinderziekten uit hun nieuw verworven muzikale richting weten weg te filteren, en dat vanuit al het goede dat overblijft een nog mooier vervolg kan vloeien.