The Wretched End - Inroads

• BandThe Wretched End [NO]
• TitelInroads
• Release datum23-04-2012
• LabelCandlelight Records Europe [GB]

Tracklist

01. Tyrant of the Mountain
02. Deathtopian Society
03. Death by Nature
04. Cold Iron Soul
05. The Haunting Ground
06. Fear Propaganda
07. Blackthorn Winter
08. Hunger
09. Throne Renowned of Old

Het uiteenvallen van het almachtige Emperor ligt alweer enige tijd achter ons. En hoewel twee van de drie bandleden via andere bands en projecten nog altijd in de belangstelling staan, hebben die wat mij betreft nooit het aloude niveau weten te benaderen of te evenaren. Misschien moet ik het gewoon maar eens loslaten en accepteren dat Emperor voorgoed verdwenen is. En Samoth kan mij daar met The Wretched End wel mee helpen. Samen met voormalig Dark Funeral trommelaar Nils Fjellström en gitarist, bassist en vocalist Cosmo heeft hij deze band in 2008 opgericht. En de moderne death/thrashstijl die zij onder deze banier fabriceren doet eerder vermoeden dat we met een stel enthousiaste jongelingen te maken hebben dan met de ervaren rotten die het eigenlijk zijn. De debuut cd Ominous werd in metalland nog wat lauwtjes ontvangen maar misschien is dat met het gloednieuwe Inroads allemaal anders geworden.

Hoewel er qua stijl niets is veranderd, is op Inroads wel een aantal knap geconstrueerde tracks te ontdekken. Vlot wegluisterende nummers als Deathtopian Society en Cold Iron Soul staan bol van de afwisseling en de nodige, goed gedoseerde synthaccenten. De gitaarriffs en drumfills worden met mechanische precisie afgevuurd. En de vocalist heeft een interessante voordracht die mij doet denken aan een jonger, hysterisch broertje van Tom G. Warrior. Daarmee onderscheidt The Wretched End zich van andere modernere acts die een hippe synthese van death en thrash metal brengen. Heel af en toe komt er een verdwaalde tremoloriff voorbij schieten waarin we een glimp van de illustere black metalroots van de bandleden kunnen opvangen maar dat is slechts sporadisch.

Toch blijf ik na een aantal luisterbeurten met een enigszins knagend gevoel achter. Inroads klinkt weliswaar vlotjes en comfortabel, maar het album is ook erg netjes van aard. Alsof de bandleden eerst even voorzichtig het oudere mevrouwtje naar de overkant willen brengen en dan weer snel terug gaan om even stiekem buiten gehoorsafstand een blastbeat in te zetten. Kortom, van mij had het allemaal wel iets smeriger en agressiever mogen zijn. Dat kan uiteraard een smaakkwestie zijn. Voor de rest wordt hier immers knap gemusiceerd en wordt er en passant ook nog eens een handvol aanstekelijke metalcomposities neergezet. Kijk trouwens ook eens naar die prachtige smaakvolle albumhoes. Dat is nog eens wat anders dan die vreselijke photoshopmeuk die heden ten dage te veel metalalbumverpakkingen ontsiert.