Gotthard - Firebirth

• BandGotthard [CH]
• TitelFirebirth
• Release datum01-06-2012
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Starlight
02. Give Me Real
03. Remember It's Me
04. Fight
05. Yippie Aye Yay
06. Tell Me
07. Shine
08. The Story's Over
09. Right On
10. S.O.S
11. Take It All back
12. I Can
13. Where Are You

Het verhaal over Gotthard anno nu kan niet verteld worden zonder stil te staan bij de te vroeg overleden charismatische zanger en frontman Steve Lee (5 oktober 2010). Na zijn tragische ongeluk was het voor alles en iedereen in en om de band heen een tijd van bezinning. Lee had een groot aandeel in het succes van de Zwitserse formatie; uiteraard eerst als mens, persoonlijkheid, maar ook als belangrijk onderdeel van Gotthard zou hij gemist gaan worden.

Na rijp beraad is besloten om met een nieuwe zanger de succesformule te continueren. Een ondankbare taak natuurlijk voor de uitverkoren opvolger (nadrukkelijk geen vervanger!), Nic Maeder, want ten allen tijden zullen de vergelijkingen hem om de oren vliegen. Dapper dus om hierin te stappen. Dit 'eerste album zonder Steve Lee', getiteld Firebirth zal wat mij betreft echter aantonen dat Gotthard een goede keus heeft gemaakt. Zowel om sowieso door te gaan, maar ook wat betreft de keuze van het nieuwe boegbeeld.

Het songmateriaal zal van een vertrouwd hoog niveau blijken, daar kan geen misverstand over bestaan. Het album opent met de eerste single van het album, Starlight, waar gelijk de klasse van de Zwitsers vanaf straalt. Een gedegen rocker in de beste Gotthard traditie: stuwend, sterke riff, catchy, geen enkele reden om stil op de stoel te blijven zitten. Dergelijke klassieke hardrocksongs passen de band als de spreekwoordelijke jas, gelukkig vinden we er daarvan genoeg op Firebirth.

In de vorm van Give me Real, Fight (beiden met een lekker groovy refrein), Right On, The Story Is Over en Take It All Back staan er voldoende stampende rockers op de plaat. Allemaal met het vertrouwde geluid zoals we dat al jaren van Gotthard kennen. Nieuweling Nic Maeder past hier met zijn stemgeluid naadloos tussen, alsof hij nooit anders heeft gedaan.

Tegenover de genoemde klassieke rockers staan ingetogen tracks zoals Remember It’s Me, het akoestische Tell Me en de ballad Shine. Waarmee het evenwicht tussen heavy tracks en fraaie luisterliedjes gewaarborgd is. Het eveneens akoestische Where Are You is overduidelijk gericht aan Lee en is een sfeervol eerbetoon, en daarmee een passend slotakkoord voor een sterk, eigentijds rock album.

Gotthard heeft ondanks een zwaar persoonlijk verlies aan kwaliteit niets ingeboet. Ik kan me tot op zekere hoogte vinden in de kritieken als zou dit soort oubollige hardrock volledig gedateerd zijn en aan alle kanten voorbij gestreefd door modernere varianten. Dat mag wel zo zijn, maar de kwaliteit die de mannen van Gotthard bieden staat buiten kijf. En hoewel de muziek in z'n oervorm al lang bestaat gaat de band wel degelijk met de tijd mee, getuige de moderne productie. Gotthard is in geen enkel opzicht een band die blijft hangen in het verleden, maar juist vooruit blijft kijken. Waarvoor hulde!