Abhorrence - Completely Vulgar

• BandAbhorrence [FI]
• TitelCompletely Vulgar
• Release datum30-05-2012
• LabelSvart Records [FI]

Tracklist

Abhorrence EP:
01. The Cult (Intro)
02. Pestilential Mists
03. Holy Laws Of Pain
04. Caught In A Vortex
05. Disintegration of Flesh
Vulgar Nocrolatry demo:
06. Intro
07. Vulgar Necrolatry
08. Pleasures Of Putrid Flesh
09. Devourer Of Souls
Live in Turku:
10. Vulgar Necrolatry (live)
11. Pestilential Mists (live)
12. The Macabre Masquerade (live)
13. Disintegration Of Flesh (live)
14. Holy Laws Of Pain (live)
15. Adoration Of Abscessed Cadavers (live)
Macabre Masquerade rehearsal demo:
16. The Macabre Masquerade
17. Adoration Of Abscessed Cadavers

Online informatie opzoeken over Abhorrence is al een leuke bezigheid op zich. Mijn favoriete naslagwerkje Metal Archives telt al gauw negen stuks. Ik ga het hier hebben over een op zich best obscure variant. Deze Abhorrence is te beschouwen als een van de pioniers van de Finse old school death metal. Opgericht begin 1989 en voor het eind van 1990 al weer uit elkaar gespat is dit een typisch geval van kort maar krachtig.

Claim to fame is dat de band zich de voorloper noemt van wat Amorphis zou gaan worden; ik vind dat zelf wat vrijblijvend. Ok, gitarist Tomi Koivusaari is mede oprichter van de bekende Finse band, en heeft als gitarist en regelmatig ook zanger een belangrijke vinger in de pap, maar dat maakt Abhorrence nog niet tot voorportaal van Amorphis.

Goed, terug naar het hoofdonderwerp. In het korte bestaan kwam Abhorrence tot het uitbrengen van demo Vulgar Necrolatry en EP Abhorrence, beiden in 1990. Aangevuld met een 30 minuten durende live opname vanuit Turku, Finland (ook 1990) en een korte repetitie tape Macabre Masquerade leidt dit tot het verzamelwerk Completely Vulgar. Als de spreekwoordelijke, inmiddels bedorven mosterd heel lang na de maaltijd. Leuke titel, dat wel. Voor de details kijk je maar ff naar de tracklist.

In eerdere reviews stak ik al de loftrompet over dit label (Svart Records), dat deze keer gemeend heeft deze band een tweede leven te gunnen. Over het nut van deze release echter heb ik wel m'n vraagtekens. Niet dat ik het de band of het label niet gun, of dat ik denk dat iedereen het materiaal al wel in huis heeft, daar is het te obscuur voor. De band kende slechts een zeer kortstondig bestaan in de marge, dus de vraag lijkt gerechtvaardigd wie hier nog op zit te wachten. Abhorrence blijkt echter nog aardig wat fans te hebben gezien reacties op facebook en dergelijke. Een fikse luisterbeurt voor deze death metal pioniers zal dan ook geen kwaad kunnen.

Muzikaal gezien past deze Abhorrence geheel in de geest van z'n tijd. De opkomst van de death metal hoeven we echt niet alleen maar op te hangen aan Zweden. Abhorrence laat horen als Scandinavische buur ook een stevig woordje te hebben meegeblazen. Het geluid op deze release is authentiek, gruizig gelaten, waardoor er ook de nodige crust/grind invloeden te horen zijn. In combinatie met de logge doomy passages levert dit old school death van het 'zuiverste' water op.

Of toch eerder een dampend moeras van moddervette riffs, zwierig gitaarwerk, rammelende drums, een rollende bas en die typische diepe oergrunt. Onderling verschillen de nummers vrij weinig van elkaar. De ene keer gierend van snelheid, de andere keer de nadruk op de lompe trage bruutheid, maar altijd in diezelfde herkenbare stijl. Geheel in de geest van grootheden als Napalm Death, Bolt Thrower, Morbid Angel, Suffocation, Nihilist/Entombed of Autopsy, invloeden die door de band zelf ook liefdevol omarmd worden.

De onderlinge geluidskwaliteit van de authentieke opnamen verschilt wel. Zo vind ik met name de laatste twee tracks, de oefentape, nauwelijks om aan te horen en daarmee van geen enkele toegevoegde waarde. Zeker omdat beide tracks ook al in het live gedeelte vertegenwoordigd zijn.

Geen idee of er iets typisch Fins is aan deze muziek, ik denk dat in die periode elk land zo z'n eigen helden kende op dit gebied. Abhorrence vertegenwoordigt daarmee Finland in het old school death metal geweld. Completely Vulgar dekt de lading en is een lekker vies documentje van een inmiddels redelijk vergeten band. Leuke geschiedenisles, en zeker geen straf om dit soort muziek te horen, het klinkt dan ook echt niet slecht. Maar Abhorrence voegt mijns inziens niet echt iets toe aan hetgeen al bestaat en bestond.