Ihsahn - Eremita
- Ihsahn [NO]
- Eremita
- 18-06-2012
- Candlelight Records Europe [GB]
Tracklist
01. Arrival
02. The Paranoid
03. Introspection
04. The Eagle and the Snake
05. Catharsis
06. Something Out There
07. Grief
08. The Grave
09. Departure
Eremita is het Latijnse woord voor kluizenaar. Een begrip dat je met enige fantasie wel op de markante Noorse musicus Ihsahn kan loslaten. In een vorig leven trapte hij heilige huisjes omver met het ooit beruchte Emperor. Datzelfde Emperor ontsteeg al heel snel het niveau van veel collega black metal bands uit hetzelfde tijdvak. Uiteindelijk verbrak Ihsahn het onheilige verbond met Emperor omdat hij weigert zijn muziek aan verwachtingen van buitenstaanders te laten voldoen.
Onder de naam Ihsahn voelt hij geen creatieve grenzen meer en dat leverde een drietal boeiende albums op waarvan The Adversary nog het dichtst in de buurt kwam van het onvolprezen geluid van Emperor. Opvolgers aNGL en After lieten een meer progressief geluid horen. Een bonte mix aan stijlen kwam samen en Ihsahn schaafde aan zijn normale zangstem. Hoewel het bovengemiddeld goede albums zijn, ontbraken de scherpe randjes op die twee albums. Ook steeg de naam Opeth net wat te vaak uit de semi-akoestische passages op. Onverschrokken keerde de kluizenaar terug naar zijn verblijfplaats om te sleutelen aan een definitief meesterwerk. Een werk waarmee hij de lat voor zichzelf net zo hoog legt als in het verleden met Emperor. Dat werk heeft nu het levenslicht gezien. Het heet Eremita.
Het album wijkt qua stijl niet zoveel af van het voorgaande werk maar het klinkt dankzij de typische akkoordenwisselingen en dissonante keyboards weer helemaal als Ihsahn en het geluid is overrompelend. Dit keer liet Ihsahn het mixen over aan Jens Bogren. En dat is een geslaagde zet geweest. Vanaf de eerste tonen van The Arrival is het heel moeilijk om de aandacht ergens anders op te vestigen. Langs de af en toe geniepig opduikende zwartmetalen passages ronkt een roestige Hammond om te laten merken dat niets is wat het lijkt. Het is nergens comfortabel of voorspelbaar maar wel altijd naargeestig en claustrofobisch.
Gedurende de trip zijn er gastbijdragen van diverse muzikanten om de reis enkele onvoorziene wendingen mee te geven. Jeff Loomis (Nevermore) duikt op met een solo in The Eagle And The Snake. Einar Solberg (Leprous), Ihriel (Stars Of Ash, Peccatum) en Devin Townsend duiken in enkele nummers op met vocale bijdragen. De meest in het oor springende gastbijdrage zijn de waanzinnige saxofoongeselingen van Jørgen Munkeby van de Noorse jazz/metal hybride Shining. Hij deed ook al mee op After en zorgde toen ook voor de meest interessante momenten op het album. In het zinderende The Eagle And The Snake steelt hij de show met zijn free-jazz solo’s te midden van de kolkende progressieve metalpoel. De snerpende klanken die als de ratelende staart van de ratelslang de machtige adelaar uitdaagt tot een tweestrijd om die vervolgens dankzij zijn snelheid en diabolische gewiekstheid in het voordeel van het serpent te beslechten.
Ook in het navolgende Catharsis benadrukt hij de ongemakkelijke gevoelens met zijn opzwepende geluid. In het geweldige The Grave treedt hij buiten het kader van het nummer krijgt hij alle ruimte om te freaken. Het is precies deze eigenwijzigheid die Ihsahn nodig heeft om van iets goeds iets buitengewoons te maken.
Op Eremita is Ihsahn uitdagender en avontuurlijker dan ooit. De ketenen van Emperor zijn voorgoed verbroken en opgeborgen. De kunsten van de meester zijn tot volle wasdom gekomen. Ook tekstueel is er weer veel te beleven met Nietzsche als grote inspirator. Ihsahn’s Vierde slokt je op en laat niet meer los. Een verstikkende greep maar als het laatste beetje pijn door het onderbewustzijn verdrongen is en de overgave geaccepteerd is, zal blijken dat het beslist de moeite waard was. Voor avontuurlijke donkere zielen is Eremita haast verplichte kost.