Marduk - Serpent Sermon

• BandMarduk [SE]
• TitelSerpent Sermon
• Release datum28-05-2012
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Serpent Sermon
02. Messianic Pestilence
03. Souls for Belial
04. Into Second Death
05. Temple of Decay
06. Damnation's Gold
07. Hail Mary (Piss-soaked Genuflexion)
08. M.A.M.M.O.N
09. Gospel of the Worm
10. World of Blades

Serpent Sermon is alweer het elfde studio album van het Zweedse Marduk. Het verschijnt twintig jaar na het debuut Dark Endless maar dat wil beslist niet zeggen dat de Zweedse meesters van Het Kwaad het preken beu zijn geworden. Want de band blaast de woede van zich af alsof de vileine boodschap voor het eerst verkondigd moet worden.

Marduk gaat er prat op razende black metal te maken met muzikale inhoud. De band klonk van meet af aan woester dan menig ander collega maar distantieerde zich tegelijkertijd van de veelal rommelige producties die midden jaren 90 heel gewoon waren in black metalland. Na het fenomenale Nightwing uit 1997 stagneerde de groei van Marduk een beetje en leek de fut er even uit te zijn. Dat is niet verwonderlijk wanneer je het relatief beperkte kader waarbinnen Marduk zich placht te begeven in ogenschouw neemt. Totdat in 2004 de populaire rochelaar Legion het veld moest ruimen voor Mortuus. Met dit heerschap wordt het geweldige Plague Angel opgenomen. Die plaat had weer dat jeugdige elan dat je op het puntje van je stoel doet zitten.

Waar Plague Angel een razendsnelle, allesverpulverende oorlogsmachine, opererend op het hoogste tempo was, waren opvolgers Rom 5:12 en Wormwood eveneens uitstekend maar wel een stuk afwisselender van aard. De harde kern van Marduks adepten leek wat moeite te hebben met de tragere dissonante stukken die qua sfeer nogal eens naar Funeral Mist, Mortuus’ andere band, neigen. Serpent Sermon is van een zelfde schnitt maar klinkt ondanks enkele (zeer brute) logge tracks zeker zo vernietigend als een Plague Angel of een Heaven Shall Burn… When We Are Gathered uit 1994.

In het door ritualistische drumslagen geopende titelnummer laat Marduk met zijn afwisselende tempo’s en hypnotiserende riffs zich van haar iets toegankelijkere kant zien. In het logge Temple Of Decay neemt de band je mee op een zieke doodsmars in de meest lugubere Celtic Frost/Triptykon traditie. Vocalist Mortuus eist in die trage stukken met zijn flamboyante gerochel, gekots en gesneer onmiddellijk een hoofdrol op.

Tot zover de Marduk die we uit het verleden kende. Het echte werk begint vanaf Damnation’s Gold. Het is namelijk schuimbekken geblazen wanneer de ultrabrute riffs het laatste beetje waardigheid op het aardoppervlak komen teisteren met een demonische oerkracht die haar weerga niet kent. Ook het navolgende M.A.M.M.O.N. opereert volgens dat explosieve duivelsgeschrift. Hier schemert de harde kant van Funeral Mist en ook in de verte het geweld van een Deathspell Omega door. Marduk is hard, gemeen maar ook heel erg muzikaal en boordevol interessante details. World Of Blades is weer een tragere epic die het album op een waardige manier besluit.

Marduk overtreft met Serpent Sermon al het al niet misselijke werk dat ze met Mortuus hebben opgenomen. De eerste helft van het album biedt een bloemlezing uit datgene wat de band ons in de jaren 90 voorschotelde en als je dan een beetje warm gedraaid bent, beukt de tweede helft je helemaal murw met het meest brute dat de Zweedse meesters van Het Kwaad uit hun diabolische gereedschap weten te toveren. Marduk toont op Serpent Sermon zich een veteraan met het ongebreidelde enthousiasme van een gretige jonge hond.