Ahab - The Giant

• BandAhab [DE]
• TitelThe Giant
• Release datum25-05-2012
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

01. Further South
02. Aeons Elapse
03. Deliverance
04. Antarctica The Polymorphess
05. Fathoms Deep Blue
06. The Giant

Gooi de trossen los en hijs de zeilen. Beman het kraaiennest en houd de harpoenen in de aanslag. Want het gaat weer een lange moeizame reis worden. De verborgen oerkrachten van de zeven grillige zeeën zullen opnieuw bedwongen moeten worden want de Duitse doomers van Ahab varen weer uit.

In 2006 verraste Ahab vriend en vijand met haar iconische debuut The Call Of The Wretched Sea. Een epos geïnspireerd op Herman Melville’s wereldberoemde zeeroman Moby Dick. Zowel in woord als muziek slaagde Ahab erin om de zilte sferen om te zetten in een weergaloos funeral doom avontuur. Traag, verstikkend en lood en loodzwaar. Maar door gebruik van, voor doombegrippen, frivool drumwerk en wonderschone leads, onderscheidde Ahab zich hiermee wel van veel collega funeral doomers. Op opvolger The Divinity Of Oceans werd een meer traditionele death/doomkoers uitgestippeld die, hoewel hardcore doomers daarmee teleurgesteld achterlatend, zich door haar zeevaarderkarakter nog steeds stevig onderscheidde van andere doombands. Nautik Doom is de treffende term waarmee Ahab haar eigen muziek omschrijft.

Het antwoord op grote vraag welke koers de band met het gloednieuwe The Giant is gaan varen, zal voor mensen die niet blij waren met The Divinity Of Oceans opnieuw teleurstellend zijn. Want de lichtere stijl van het toch wel zeer fraaie album uit 2009 wordt min of meer gehandhaafd en dan nog iets verfijnder uitgewerkt. Opnieuw baseert Ahab zich op een nautisch verhaal en wel The Narrative Of Arthur Gordon Pym van Edgar Allan Poe. En ook dit keer werkt zo’n oeroud verhaal sfeerversterkend.

Hoewel het geen pure funeral doom bevat, is The Giant nog altijd in hart en nieren een moddervet doomalbum. Subtiele tempowissels en semi akoestische stukken wisselen de wel degelijk aanwezige loodzware doompassages moeiteloos af en symboliseren zo de kalmte van de zee die genadeloos verstoord kan worden door een gruwelijke storm met bijbehorende vernietigende golven. Of door wat er verder nog voor verschrikkelijks onder de oppervlakte huist... In die semi akoestische passages horen we zachtjes Opeth en Anathema doorklinken. Heerlijk dobberend en druilerig.

Het meest opvallende is de aanwezigheid van Enslaved’s Herbrand Larsen. Zijn cleane vocalen klinken beter dan de wat onvaste vocalen van Daniel Droste. Ook hier komen de namen van Opeth en Anathema, zij het vluchtig, bovendrijven. Een andere invloed die zich nadrukkelijk opdringt is die van de Britse, inmiddels ter ziele gegane doomlegende Warning. Vooral wanneer de cleane zang zich door een wonderschoon tapijt van gitaarleads laat begeleiden is het moeilijk om niet geroerd te raken. Dat is wat doom moet doen. Daaromheen is het gelukkig nog altijd ruw, zwaar en log. Het is dat de productie wat netjes is gehouden anders zouden de funeral doomroots nog gemakkelijker hoorbaar zijn.

The Giant is een voor doombegrippen erg afwisselend album geworden. Ahab verwerkt allerhande doominvloeden en smeedt het samen tot de bijzondere Nautik Doomvariant. Proef het zilt op de lippen en onderga de wonderschone doch niet van stevige ontberingen ontdane zeereis en laat je betoveren. Voor wie doom metal een warm hart toedraagt en niet vies is van (lichte) experimenten schiet Ahab met The Giant voor de derde maal in de roos.