Dying Fetus - Reign Supreme

• BandDying Fetus [US]
• TitelReign Supreme
• Release datum19-06-2012
• LabelRelapse Records Europe [NL]

Tracklist

01. Invert the Idols (2:05)
02. Subjected to a Beating (4:53)
03. Second Skin (4:42)
04. From Womb to Waste (4:56)
05. Dissidence (3:27)
06. In the Trenches (3:44)
07. Devout Atrocity (4:28)
08. Revisionist Past (3:57)
09. The Blood of Power (5:23)

Misschien ben ik bevooroordeeld als groot Dying Fetus fan, maar ik mag toch wel zeggen dat de uit Maryland (U.S.A.) afkomstige band met Reign Supreme toch weer een geniaal stukje bruutheid heeft weten af te leveren. Ten tijde van het schrijven van deze review is deze plaat nu al z'n zoveelste rondje aan 't draaien en verdomme, wat klinkt ie toch weer lekker!!

Waar de EP History Repeats, op één eigen nummer na, bestond uit covers van nummers van andere grootheden binnen de death metal scene en moest dienen als een zoethoudertje voor de fans, hebben ze met dit album een volwaardige opvolger van Descend Into Depravity (2009) door de pers weten te drukken.

Het lage, diepe strotgeluid van John Gallagher en de meer rasperige vocalen van Sean Beasley wisselen elkaar lekker af. Van het ziek snelle drumwerk van Trey Williams viel m'n bek ook wederom wagenwijd open. Openingsnummer Invert The Idols knalt meteen met grof geweld je gehoorgangen in, zonder gezeik zoals introotjes en of enige opbouw naar een climax. Het is bij deze plaat gewoon een kwestie van aanzetten en BAM!

Aan het einde van dit nummer vertraagt het geheel een klein beetje en loopt vervolgens over in het beginriffje van het nummer Subjected to a Beating. Het nummer dat de band heeft gebruikt als internetpromotie en kennismaking met dit nieuwe album en dus (voor sommigen) misschien enigszins bekend in de oren zal klinken. Het gehele album is verder een awesome stukje puzzelwerk vol met vervelend fijne gitaarriffs en drumwerk dat klinkt als een M60 die overuren draait!!

Natuurlijk zitten er, zoals we van Dying Fetus gewend zijn, ook de nodige breakdowns en passages in waar liefhebbers van slam death een 'strakke broek' van krijgen....en voor hen die wel eens op Death Feast Open Air (R.I.P) zijn geweest: zij zullen wel begrijpen wat ik bedoel met de neiging/gewoonte naar “het wapperende handje”.... Dit album leent zich er perfect voor! :)

Na 37:34 minuten is helaas het hele feestje over, maar gelukkig heeft een cd spelert een repeatknop! Het lijkt wel of deze heren gewoon ieder album steeds bezig zijn te proberen zichzelf te overtreffen! Bij mij kunnen ze in ieder geval vrijwel niets meer verkeerd doen!