Martyr - Circle Of 8

• BandMartyr [NL]
• TitelCircle Of 8
• Release datum08-11-2011
• LabelMetal Blade Records [DE]

Tracklist

1. D.I. (05:10)
2. Afterlife (04:47)
3. Art of Desception (04:53)
4. Circle of 8 (04:14)
5. All Warriors Blood (06:28)
6. The Uninvited (04:46)
7. Insensible Scream (04:36)
8. Scene of Hell (04:23)
9. Fake (05:08)
10. Justified Killing (05:23)
11. Locked (06:04)
12. Speed of Samurai (05:16)

Waarschuwing vooraf: dit stukje tekst hangt aan elkaar van de (metal)clichés. Want een beeld zegt vaak meer dan duizend woorden. In dit geval haalde ik uit het live optreden van de band Martyr gisteravond in het Harderwijkse Estrado de inspiratie voor het bespreken van het laatste stukje studiovlijt van deze veteranen van de vaderlandse metalscene. Hoewel Circle Of 8 vorig jaar al uit was, zijn album en band zeer actueel aangezien Martyr binnenkort hun dertigjarig bestaan groots wil gaan vieren. Anders gezegd: ik gebruik het optreden als excuus om even wat (welverdiende) aandacht aan de band te besteden.

Een dertigjarig bestaan met een groot gat er in dan toch. De eerste demo van Martyr kwam in 1982 uit met de veelzeggende titel If It’s Too Loud You’re Too Old, waarmee de band zichzelf direct stevig op de kaart zette. Na een tweetal uitstekend ontvangen albums (For The Universe, 1985 en Darkness At Time’s Edge, 1986) gooide de band er in 1987 al weer het bijltje bij neer, of wierp men de handdoek in de ring, kies zelf maar. Een aantal jaar geleden besloten wat oudgediende bandleden de koppen weer bij mekaar te steken en wat optredens te gaan doen. Dit zou resulteren in de EP Fear (2009), die op zijn beurt weer de opmaat was voor het derde album in de bandgeschiedenis: Circle Of 8.

Dan even terug naar gisteravond. Direct bij het aankomen bij en later in de zaal zie ik een paar figuren rondlopen die zo lijken te zijn ontsnapt uit het grote heavy metal cliché boek. Getooid in Martyr hempie en andere bandprullaria maken deze verschijningen ideeën bij mij los waarin ik mij waan in de wereld van Spinal Tap. En dit bleken dan nog niet eens de bandleden te zijn. Maar dat maakt tijdens het optreden de bassist in z'n eentje helemaal goed. Met een sigaret 'losjes' in de mondhoek geeft de beste man een fanatieke opsomming van alle poses die hij kent uit het eerder genoemde heavy metal cliché boek, waarvan zelfs een paar keer zijn tong onderdeel uitmaakt. U begrijpt: mijn avond kan niet meer stuk.

Gelukkig zijn er dan ook bandleden die getooid zijn met een ander belangrijk wapen voor deze heavy rockers op leeftijd: relativeringsvermogen. Zanger Rop heeft wat mij betreft dan ook de quote van de avond met zijn: 'ik ben 46, en loodgieter, wat willen jullie nou eigenlijk!'. Nou, in elk geval nog meer stoere poses, old school heavy metal, veel publiek op het podium dat af en toe in de microfoon mag blèren, de zanger tussen het publiek, of een fles water over z'n hoofd leeggooit, gesmijt met bier enzovoort. De toon voor deze niet al te serieus te nemen review is gezet; en dan moet ik het ook nog over muziek gaan hebben.

En dat mag dan wel even wat serieuzer. Want ondanks de grappen en grollen (van mijn kant) is Martyr gewoon een hele strakke, degelijke metalband. De band verdient uiteraard geen originaliteitsprijs, wel een tien met een griffel voor de uitvoering. Met achter elkaar doordenderend D.I., Afterlife en Art Of Desception aan het begin van het album hebben m'n nekspieren het al aardig te verduren gehad. De metal van Martyr is en blijft hard en is met de volumeknop op standje 'gevaarlijk' heerlijk voer voor de traditionele metalfan (zoals ondergetekende natuurlijk).

Sterk leunend op de gitaartandem, inderdaad, net als 'vroeger', en stevig drumwerk kan zanger Rop met zijn uithalen (Insensible Scream!) de kroon op het werk zetten. Veel NWOBHM invloeden, een vleugje ouderwetse speed metal, maar vooral solide old school heavy metal. De muziek van deze band is allesbehalve Fake, bevat de nodige Scene(s) of Hell en van al het meebewegen gaan mijn ledematen als vanzelf Locked. Al laat het titelnummer bijvoorbeeld horen dat er ook wel invloeden uit de huidige tijd in de muziek verwerkt zitten, dit nummer heeft een moderne feel. Met een remake van het oude prijsnummer Speed Of Samurai (wat een beuker!) komt er dan ook al weer veel te snel een einde aan een klasse album van eigen bodem. En inderdaad: If It’s Too Loud, You’re Too Old!