Kalmah - Seventh Swamphony

• BandKalmah [FI]
• TitelSeventh Swamphony
• Release datum21-05-2013
• LabelSpinefarm Records [FI]

Tracklist

01. Seventh Swamphony
02. Deadfall
03. Pikemaster
04. Hollo
05. Windlake Tale
06. Wolves on the Throne
07. Black Marten´s Trace
08. The Trapper

The Seventh Swamphony is, hoe kan het ook anders, het zevende album van het Finse Kalmah. Een symfonie uit het moeras. Al klinkt de muziek van Kalmah allesbehalve drassig. Sinds de eerste schreden in metalland in 2000 sloegen de heren ons om de oren met hun melodieuze black/death metal. Children Of Bodom is een naam die als eerste naar boven borrelt. Daarna Arch Enemy en daarna een hele hoop andere vergelijkbare bands. Kalmah moet vechten tegen deze gelijkenissen en dat doet ze met verve.

Het is soms lastig om de drang te onderdrukken om de bio erbij te pakken en te kijken of ik niet naar Yngwie Malmsteen en Jens Johansson zit te luisteren. ‘Nee, natuurlijk niet!’ dringt het zich een paar tellen later op. Want de gitarist alhier geeft veel meer richting aan zijn solo’s mee. Het geeft wel direct aan waar de accenten van Kalmah en The Seventh Swamphony in het bijzonder liggen: bij de flitsende duels tussen gitarist Antti Kokko en toetsengeselaar Veli-Matti Kananen. De harmonie in bijvoorbeeld Deadfall is heldhaftig en de solo’s zijn rap en vernuftig. Ook in Pikemaster is het smullen geblazen.

Aanbeland bij Hollo wordt me duidelijk dat Kalmah sterker is als ze flitsend is. Hollo is een trager nummer, bedoeld om afwisseling te creëren, maar doet al snel verlangen naar een soepele demarrage. Een ander licht storend element zijn de screams. Bij dit soort flitsende metalbands zijn grunts en screams te beperkt om extra cachet aan het gebodene te geven. Ik zou dan ook eerder kiezen voor een echte zanger. Windlake Tale is een voorbeeld waar het wat minder aan de orde. Dat nummer is lekker heavy en neigt in de bruggen wat naar Thyrfing. De blastfragmenten helpen ook wel iets.

The Seventh Swamphony is een album dat het moet hebben van de geweldige solo’s en harmonieën. Dat daartussen nog iets zit dat een nummer is of een verhaal vertelt, lijkt van minder belang te zijn. Aanstekelijk is de ongebreidelde passie en enthousiasme dat Kalmah uitstraalt. The Seventh Swamphony is een uitermate fris album wat dat betreft. Wie wegloopt met bands als Children Of Bodom, Arch Enemy of Norther kan blind tot aanschaf overgaan.