Exodus - Blood In, Blood Out

• BandExodus [US]
• TitelBlood In, Blood Out
• Release datum10-10-2014
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Black 13
02. Blood In Blood Out
03. Collateral Damage
04. Salt The Wound
05. Body Harvest
06. Btk
07. Wrapped In The Arms Of Rage
08. My Last Nerve
09. Numb
10. Honor Killings
11. Food For The Worms

Exodus, welke ouwe thrasher is er nou niet mee opgegroeid. Toen ik in 1985 debuutalbum Bonded By Blood als kostbaar kleinood in de armen sloot, liep de band eigenlijk al een beetje achter de feiten aan, en dat is vervolgens de hele loopbaan zo gebleven. Metallica had immers op dat moment al twee albums uit en zou DE (Amerikaanse) thrash-helden worden - toen nog wel. Slayer en Megadeth volgden op de voet, Exodus bleef er net wat achteraan sukkelen (net als Testament een paar jaar later trouwens) en slaagde er nooit in eenzelfde status als de 'Big Four' te behalen. En dat terwijl ik hun muziek in die eerste jaren niet eens minder vond. We weten allemaal wel hoe het al die bands in de loop der jaren gegaan is; inmiddels is het 2014 en brengt Exodus braaf een nieuw album, het elfde, uit: Blood In, Blood Out.

In publicitair opzicht heeft de band het deze keer goed aangepakt. Het vertrek van Rob Dukes en de tweede terugkeer van Steve “Zetro” Souza deden aardig wat stof opwaaien en zorgde zelfs voor een verdeling van twee kampen in voors en tegens. Met het benoemen van de oude nieuwe vocalist hebben we eigenlijk meteen al het belangrijkste wapenfeit van Blood In, Blood Out genoemd. Daar waar Exodus na hun wederopstanding in 2004 met comeback-album Tempo Of The Damned (ook met Souza) nog relatief verfrissend klonk (War Is My Shepherd!!!), en de opvolger(s) met nieuweling Rob Dukes ook zo hun momenten hadden, waren de verwachtingen nu dus hooggespannen. En uit deze zinnen tot nu toe valt al wel af te leiden dat die - wat mij betreft dan toch - niet echt worden ingelost.

Om er het hoge woord maar meteen uit te gooien: Blood In, Blood Out is geen opzienbarend album geworden. Het is wel goed, degelijk, strak en thrasht volledig de pan uit. Maar van Exodus verwacht je meer. De kracht van Exodus zit 'm in de agressie die de band voortbrengt, en dat is met de snauwende en grauwende zang van Souza opnieuw prima gelukt. Dit speenvarken kan zich weer helemaal uitleven in de bijtende zanglijnen. Maar waar zijn de splijtende riffs en de pakkende nummers gebleven? Ik hoor vooral degelijkheid en voorspelbaarheid, een band die zichzelf herhaalt. 'Vroeger' duurde opwindende thrashnummers maximaal drie-en-halve minuut, volgepakt met spannende riffs, gierende solo's en beukende drums. Nu duren de nummers boven de zes minuten en komt er geen eind aan, waarmee het agressieve begin van de meeste tracks halverwege helemaal doodslaat voor mijn gevoel.

Ik vind het te prijzen dat Exodus met z'n tijd mee wil gaan, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het intro van Black 13, alsook de moderne productie (Andy Sneap) die het album heeft meegekregen. Gelukkig staat dat laatste het old school gevoel niet in de weg, die is gebleven dankzij de snelle (en dus voorspelbare) thrash die de heren momenteel voortbrengen. Maar daar waar de band eigenlijk een voorbeeld zou moeten zijn voor een hele meute jonge thrashbands - en dat ook wel is geweest natuurlijk - hobbelt de band naar mijn idee achter diezelfde meute aan. Weliswaar betekent Blood In, Blood Out grotendeels een terugkeer naar het vertrouwde thrash metal-geluid, en wordt de periode met Dukes bijna overgeslagen. Gebleven is helaas wel het oeverloze gepiel om nummers maar te willen verlengen. Kappen daarmee! De helft van de speelduur van dit album had naar mijn mening een beter album opgeleverd. Less is more.