Nibiru - Padmalotus

• BandNibiru [IT]
• TitelPadmalotus
• Release datum18-05-2015
• LabelArgonauta Records [IT]
• PromotorNeeCee Agency [IT]

Tracklist

01. Krim
02. Ashmadaeva
03. Trikona
04. Khem

Mijn nieuwsgierigheid omtrent het Italiaanse Nibiru werd gewekt toen het label Argonauta begin dit jaar de eerste twee albums van die band opnieuw uitbracht en ter review aanbood - de oorspronkelijke releases waren in eigen beheer. Aangezien er tegelijkertijd melding van werd gemaakt dat er een nieuw album zat aan te komen wachtte ik dat even af. Het derde album - Padmalotus - is er nu (nou ja, sinds half mei al) dus ik laat de re-releases voor wat ze zijn en richt me op het meest recente album.

Nibiru plays ritual psychedelic sludge zegt de band zelf op de eigen bandcamp pagina; laat ik het daar nou gewoon eens lekker mee eens zijn. De band brengt lange bezwerende nummers, waarin enerzijds langgerekte, soms bijna ambient klinkende geluiden te horen zijn, eventueel drone, en een vleugje noise; en anderzijds ook de herhaling een voorname troef is. Vier nummers met een gezamenlijke speelduur van ruim boven het uur geven een goed beeld van hoe de band z'n muziek benadert. Waarbij de nummers een verre van traditionele indeling hebben en meer weg hebben van improvisatie.

En heel eerlijk gezegd vind ik die muziek niet altijd even spannend. Ok, er gebeurt op zich genoeg, het is zeker niet zo dat de lange nummers vervelend zijn of niet genoeg afwisseling te bieden hebben. Maar ik trek het niet allemaal even goed. Ashmadaeva is behoorlijk afwisselend en bevat redelijk ingetogen fragmenten die de spanning er nog wel enigszins inhouden. Trikona is misschien de minst interessante van het kwartet.

Wat dat betreft is afsluiter Khem met z'n bijna 21 minuten best een uitdaging. Bizar genoeg is dat juist de track die het 'snelst' voorbij lijkt te gaan. Of ben ik in slaap gevallen? Sorry, flauw grapje; zo saai is de muziek van Nibiru nou ook weer niet. Juist Khem weet de luisteraar namelijk best goed bezig te houden.

Wat wel een bijzonder aspect is, is de taal waarin de stemgeluiden - zang, geneurie, gepraat/sample, geschreeuw - hun ding doen. Enochiaans, de taal van de engelen wordt het genoemd; terwijl de muziek toch alles behalve engel-achtig genoemd kan worden. Ook de bandnaam Nibiru zelf biedt ruimte voor uitleg vanuit hogere sferen, eerlijk gezegd heb ik me daar niet zo in verdiept: beide aspecten gaan me waarschijnlijk ook niet helpen om deze muziek beter te begrijpen. Hier geldt meer dan ooit: luister en oordeel zelf!