Ævangelist - Enthrall To The Void Of Bliss

• BandÆvangelist [US]
• TitelEnthrall To The Void Of Bliss
• Release datum23-10-2015
• Label20 Buck Spin [US]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Arcanæ Manifestia
02. Cloister Of The Temple Of Death
03. Gatekeeper's Scroll
04. Alchemy
05. Levitating Stones
06. Emanation
07. Meditation Of Transcendental Evil

Om de muziek van het Amerikaanse duo Ævangelist te beschrijven begon ik mijn eerste bespreking van de band (De Masticatione Mortuorum in Tumulis) als volgt:

Zelden heb ik zo'n wanhopig, desolaat, depressief, allesoverheersend ellendig klinkende bak herrie gehoord als dit album.... Zo, dat is er uit; en voor de duidelijkheid: dit is een zeer positief bedoelde kwalificatie. Want dit is je meest pure waanzin, wanhoop en krankzinnigheid, verpakt in heerlijk depressieve muziek.

En goed beschouwd staat dit statement nog altijd overeind. Een subtiel verschil is er wel op dit nieuwe album Enthrall To The Void Of Bliss: er lijkt wat meer structuur in de muziek, en in de nummers geslopen. Misschien beschouwen de makers dat zelf niet eens als zo'n positieve opmerking, maar het zorgt wel voor een tikje meer beluisterbaarheid. Al blijft het - gelukkig? - nooit gemakkelijke kost die het duo ons voorschotelt. Overigens heb ik in een eerder stadium beloofd om ook wat over album nummer drie Writhes In The Murk te vertellen, maar dat is er - helaas? - nooit van gekomen. Nu dus maar concentreren op deze nieuweling.

De basis van de muziek van Ævangelist lijkt uiteindelijk redelijk makkelijk te behappen. Dat is een soort van uit de ultieme duisternis ontsproten mengeling van doom, death en ook wat black metal. Daarin is de band echter niet echt uniek. Het zijn juiste de vervreemdende elementen - noise, samples, weirde vocalen, ongebruikelijk klassiek instrumentarium - die er aan toegevoegd worden die deze muziek zo apart maakt, zeker in combinatie met de afkeer van conventionele song-structuren. Ik zou bijna zeggen: je beluistert de muziek van Ævangelist het best als een lange soundscape; wel een lawaaiige, maar toch.

Hierdoor heeft de muziek nog altijd een onaardse, onheilspellende apokalyptische sfeer. Wat mij betreft slaagt het duo er nog altijd optimaal in om zo'n ziek mogelijke sfeer neer te zetten, met een verwoestende misantropie a.k.a. schijt aan alles mentaliteit. Ævangelist lijkt het er zeker niet aan gelegen de mensheid, of zelfs maar de eigen luisteraars te behagen; hel en verdoemenis (over)heersen! Hoewel misschien niet uniek is de muziek van deze band nog altijd best origineel te noemen.