Menhir - Hiding In Light

• BandMenhir [NL]
• TitelHiding In Light
• Release datum17-04-2016
• LabelTartarus Records [NL]

Tracklist

1. Scalar Field
2. Image From Void
3. Hiding In Light

In december 2013 besprak ik Uberlith II van het Nederlandse (ja, er zijn er meer) Menhir. Het Groningse trio vervaardigde op die EP loodzware sludge/stoner, met 'slechts' het gebruik van twee basgitaren, een drumkit en wat verdwaalde vocalen. Eind 2015 werd een opvolger aangekondigd, waarbij ook al single Hiding In Light - dit zou ook de titel van de EP worden - ten gehore werd gebracht. Inmiddels is die EP er dan bijna: op 17 april zal ie op Roadburn gepresenteerd worden. Behalve digitaal, zal de EP ook als cassette zal worden uitgebracht; waarbij als extra gimmick een oplage van 100 stuks verpakt zal worden in rubber. Waarom niet in steen eigenlijk, om de bandnaam eer aan te doen?

Maar goed, het gaat dus om de muziek. Menhir bestaat nog altijd uit twee bassisten en een drummer, dus je zou eigenlijk verwachten dat wordt voortgeborduurd op het vertrouwde geluid. Het gegeven dat ik deze stelling opwerp betekent al dat dat dus niet het geval gaat zijn: er zijn wel wat verschillen met de voorganger merkbaar. Naar eigen zeggen heeft het trio de nodige ervaring opgedaan sinds de eerste releases, die nu ten volle benut kunnen gaan worden. Deze bandbezetting blijft natuurlijk ongebruikelijk instrumentarium, ook voor de bandleden zelf blijkbaar.

Menhir speelt nog steeds riff-georiënteerde stoner, met invloeden van sludge en doom. Andere benamingen die op deze muziek ook wel zijn losgelaten zijn termen als cosmic stoner doom en astrosludge, en eerlijk gezegd: daar kan ik wel wat mee. Het verschil met voorheen zit 'm dan ook in de benadering, waarbij de beide basgitaren elkaar meer aanvullen. Voelde voorgaand werk nog als een menhir waar je onvrijwillig onder het zware gewicht geplet werd, nu wordt je getrakteerd op herhalende, soms zelfs hypnotiserende klanken en passages. Er is meer aandacht voor het liedje dan dat de nadruk ligt op pure krachtpatserij. Maar vergis je niet: de muziek is nog altijd loodzwaar!

Het klinkt bijna als een tegenstrijdigheid, maar meer dan voorheen weet Menhir hun ultra-zware geluid - met de logge riffs als basis - te combineren met subtielere, spacey, bijna psychedelische effecten (Scalar Field). Het maakt de muziek ook net wat makkelijker verteerbaar voor de minder gespecialiseerde luisteraar. Misschien dat het gebruik van iets meer vocalen, meestal rauw, heel soms ook toegankelijker (Image From Void) daar mede debet aan is. Mijn conclusie kan dan ook niet anders zijn als dat Menhir een logische groei laat horen in hun ontwikkeling. Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de voortzetting.