Black Pestilence - Carry On The Black Flame

• BandBlack Pestilence [CA]
• TitelCarry On The Black Flame
• Release datum29-04-2016
• LabelEigen beheer
• PromotorFullBlast!PR [CA]

Tracklist

1. Carry on the Black Flame
2. Demon Cathedral
3. Leave Behind the Stagnant
4. Rise for Satan

Black Pestilence is opgericht in 2008, waarna in 2009 debuutalbum Vice in eigen beheer werd uitgebracht. Toen was Black Pestilence nog een eenmansproject van Valax, die daarna wel op zoek ging naar medestrijders, om de muziek ook live ten gehore te kunnen brengen. De muziek werd toen nog omschreven als 'black metal built on punk and noise'.

In 2011 verscheen album nummer twee: Tradition is Obsolete. Hierop werden al wat experimenten toegepast in de vorm van elektronica en samples, dat zorgde voor een wat completer geluid. Met het verschijnen van In Defiance in 2013 werden de muzikale bakens weer iets verzet, deze keer vertaald naar 'intense street punk'. Op dit album lag de nadruk op snelheid en intensiteit, met chaotische flarden van black, speed en thrash metal, maar wel nog altijd aangevuld met elektronica en samples. In 2015 verscheen het vierde studio album Outsiders, dat zo'n beetje een optelsom was van al het voorgaande: Black Pestilence heeft z'n geluid gevonden.

Black metal roots, grimmige punkrock en een beetje chaos, dat is wat deze band anno 2016 te bieden heeft, zoals ook te horen is op hun nieuwste stukje studiovlijt, EP Carry On The Black Flame. Het chaotische is er grotendeels wel uit verdwenen, net als de voorname rol voor de elektronica. Wat ik hoor zijn groovende rock 'n' roll nummers en een 'pissed-off punk rock attitude'. De nummers zijn opgebouwd rond pakkende tempo's en krachtige riffs, en bevatten catchy midtempo grooves, buzzende gitaren en strategisch geplaatste dubbele basdrum-uitbarstingen.

Misfits on speed zou ik zelf wel een passende omschrijving voor de muziek van Black Pestilence. dat is althans mijn gedachte wanneer ik opener en titelnummer Carry on the Black Flame gehoord heb. Demon Cathedral laat echter horen dat zonder die opgefoktheid maar een matige punkrock band overblijft. Vooral vanwege de wat melig overkomende wohoho's doet dit nog veel meer aan Misfits denken. Leave Behind the Stagnant pakt daarna de punk-attitude weer op; dit nummer klinkt wel lekker gruizig, smerig, en er kan lekker meegbruld worden. Hier zit ook stiekem wel een black metal-riffje in verstopt.

Afsluiter Rise For Satan is de vreemde eend in de bijt, en vind ik waarschijnlijk daarom het leukste nummer van het kwartet. Ergens tussen thrash/crossover en black metal, maar dan ook nog met punkinvloeden en zelfs een vleugje elektro aan het eind lijkt dit het meest op de muziek zoals de bio die belooft. Echt heel anders dan de rest; en dan bevat het nummer ook nog rare wendingen en tempowisselingen. Ik kende de band nog niet, en vind deze EP dan ook best verrassend. Maar bovenal amusant, ik bekijk en beluister dit fenomeen wel enigszins met een knipoog.