Mortör - Burn Up The Dead

• BandMortör [CA]
• TitelBurn Up The Dead
• Release datum21-04-2017
• LabelCDN Records [CA]
• PromotorBlack Element [CA]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Pleasure of Hate
02. Cross the Line
03. Burn up the Dead
04. A Place in Hell
05. Hail Guns
06. The Executioner
07. FUBAR
08. Sold to Bleed
09. Parasite
10. Bloody Mess
11. Count the Days
12. Beg for Lead

Ik maakte in september 2012 kennis met het Canadese Mortör middels hun tweede album Shoot 'Em Up. Sindsdien hebben we ook weinig gemist, want in april van dit jaar verscheen pas de opvolger: Burn Up The Dead.

Niet alleen voor meer info over deze band, maar ook over de muziek die ze maken, kan ik je verwijzen naar mijn bespreking over dat album. Er is in die bijna vijf jaar namelijk niet zo veel veranderd. Ok, er zijn wat kleine wisselingen in de bezetting geweest, maar voor de muziek die de band ten gehore brengt blijkt dat niet zo veel uit te maken.

Dat is namelijk nog altijd een tikje overgeproduceerde thrash met death metal-invloeden. Met overgeproduceerd bedoel ik dat ik me afvraag of met name de zang en het drumgeluid wel live te reproduceren zijn. Met name die beide elementen klinken wat zwaar aangezet, en niet helemaal naturel. Maar ach, dat mag de pret niet drukken, de muziek luistert in elk geval lekker weg.

Zonder de vaardigheden van de muzikanten in twijfel te trekken klinkt deze brute thrash niet al te ingewikkeld. Rauw waar het kan, en op z'n tijd een tikje melodie wanneer een nummer daar om vraagt. De ene keer wordt het gaspedaal flink ingetrapt (opener Pleasure Of Hate, titelnummer Burn Up The Dead) terwijl op andere momenten een groovend middentempo wordt onderhouden (Cross The Line, Hail Guns). Of er wordt juist binnen een track afgewisseld tussen beide; ook lekker natuurlijk (The Executioner).

Er wordt hoe dan ook voor genoeg variatie gezorgd; mede debet daaraan zijn de verrukkelijke gitaarsolo's die met prettige regelmaat de kop opsteken. Die zorgen daarnaast ook nog eens voor een lekker old school sfeertje. Sowieso hint deze muziek wel naar die van grote (thrash)bands uit de jaren '80 en '90. De genoemde variatie geldt helaas niet voor de vocalen, die vind ik vrij eentonig. Op zich past de zang best bij de muziek, maar wat afwisseling (al was het maar in de vorm van achtergrondzang, meebrulkoortjes) had zeker niet misstaan.

Ongecompliceerd genieten, niet te veel over nadenken; dat lijkt me nog het meest adequate voorstel om Burn Up The Dead te beleven. Lekker headbangen en meebeuken op een feestje, een hoger doel dient dit album niet denk ik zo.