Decaying - To Cross The Line

• BandDecaying [FI]
• TitelTo Cross The Line
• Release datum19-01-2018
• LabelFDA Records [DE]
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. To Cross The Line
02. From Shield To Storm
03. Nothing Is Free
04. The End Justifies The Means
05. Decadence
06. A Crucial Factor
07. The First Objective
08. Futile Effort

Looking at the result

No further adjustments

Not a single metre gained

Het Finse Decaying volg ik al zo ongeveer vanaf het prille begin. Ik blijk (bleek?) een zwak te hebben voor de oorspronkelijk doomy death metal met oorlogsthematiek, die raakvlakken heeft met bands als Bolt Thrower, Asphyx en Hail Of Bullets (en allerlei Martin van Drunen-aanverwanten; want de vocale overeenkomst is bij vlagen niet te ontkennen), maar ook een iets minder bekende band als Just Before Dawn. Decaying klinkt dus heel flauw gezegd als veel bands uit de Nederlandse doomdeath scene. To Cross The Line is het vierde album van de Finnen.

Ik zou allerlei tekstuele woordgrappen en vergelijkingen kunnen maken met de gebezigde thematiek om zowel de muziek als de loopbaan van Decaying nader te beschrijven. Vandaar dat ik hierboven er ook heel bewust voor heb gekozen om de laatste tekstregels (van afsluiter Futile Effort (vergeefse moeite) - zo ver als die titel wil ik overigens zeker niet gaan!) van het album te debiteren. Want op het eerste gehoor klinkt To Cross The Line vooral als een herhalingsoefening, waarbij de laatste jaren nog nauwelijks terrein wordt gewonnen.

Het geluid heeft zich, zoals ik al eerder geconstateerd had, weliswaar verplaatst van doomdeath metal met de nadruk op doom-aspecten naar old school death metal waarbij de doom-elementen steeds meer verdwenen. Mijn mening is dat Decaying daarmee juist z'n eigen smoel heeft opgegeven. De OSDM-vijver wordt namelijk steeds voller, waardoor het moeilijker is om daarin op te vallen. Dat deed de band voorheen wel in mijn beleving, maar juist met de huidige muzikale koers steeds minder. En dat vind ik uiteraard jammer.

De death metal die we hier krijgen voorgeschoteld klinkt uiteraard nog altijd als een lust voor het oor. De Zweedse invloeden krijgen de overhand; luister maar eens naar dat schurende buzzaw gitaargeluid (From Shield To storm), de melodieuze riffs en leads, en de droge rasperige vocalen (zie hierboven over Martin van Drunen). Zelfs pure thrash metal-invloeden doen hun intrede (titelnummer en opener To Cross The Line, Nothing Is Free) hetgeen wat mij betreft alleen maar bijdraagt aan het eenheidsworst-gehalte.

Naar het einde van het album toe krijgen we nog wel twee dreigende, donkere tracks met The First Objective en vooral de al eerder genoemde afsluiter Futile Effort; juist van dit soort klanken hoor ik hier helaas te weinig. The End Justifies The Means leek nog wel een serieuze poging te wagen, maar vind ik eigenlijk over het geheel genomen te melodieus.

Het lijkt nu wel alsof ik heel negatief ben over Decaying en hun laatste worp, maar dat is relatief. Ik vind To Cross The Line nog altijd een zeer verdienstelijk OSDM-album. Maar in het licht van wat de band me ooit eerder heeft laten horen, in alle primitiviteit en onervarenheid, blijkt me persoonlijk toch beter te liggen. Van eigenzinnig Hollands naar Zweedse Rogga Johansson-achtige eenvormigheid, dat klinkt toch niet als een verbetering?