Praying Mantis - Gravity

• BandPraying Mantis [GB]
• TitelGravity
• Release datum11-05-2018
• LabelFrontiers Records [IT]
• Promotor[Pias] [NL]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Keep It Alive
02. Mantis Anthem
03. Time Can Heal
04. 39 Years
05. Gravity
06. Ghosts Of The Past
07. Destiny In Motion
08. The Last Summer
09. Foreign Affair
10. Shadow Of Love
11. Final Destination

De naam Praying Mantis zal tegenwoordig niet direct veel bellen meer doen rinkelen, maar deze band beloofde ooit een grote naam te worden, en behoorde in de jaren '70 samen met onder anderen Iron Maiden, Def Leppard, Saxon - en vele anderen die het al dan niet verder geschopt hebben - tot de eerste aanstichters van wat de NWOBHM genoemd zou gaan worden. Grappig genoeg vind ik in dat kader dat Praying Mantis en bijvoorbeeld Iron Maiden in de loop der jaren maar liefst vier overeenkomstige bandleden hebben gedeeld (Bobby Sawyer, Paul Di'Anno, Dennis Stratton, Clive Burr).

Opgericht in 1973 of 1974, de bronnen zijn het niet helemaal met elkaar eens, door de gebroeders Tino (gitaar) en Chris (bas) Troy is Praying Mantis - weliswaar met een paar periodes van grote stilte - nog altijd actief. Net als opnieuw Iron Maiden was een van hun eerste releases een Soundhouse tape, inderdaad vanuit diezelfde roemruchte studio. Het albumdebuut liet nog op zich wachten tot 1981 met Time Tells No Lies, en vanaf dat moment liep de band eigenlijk al weer achter de feiten aan: een aantal collega's was toen al weer wat stappen verder.

In de verdere jaren '80, '90 en vooral '00 kabbelde de band wat voort, maar vooral de laatste paar jaar is Praying Mantis weer behoorlijk actief. Vooral de toetreding van zanger John Cuijpers (Ayreon!) en drummer Hans in 't Zandt (een beetje chauvinistische gedachte misschien, maar vooruit dan maar) lijkt de band te hebben goed gedaan. In 2015 verscheen al een uitstekend ontvangen album Legacy, waarop nu met het nieuwe Gravity enthousiast wordt voortgeborduurd. Tegenwoordig verschijnen die albums via het Italiaanse Frontiers Records, dus kwaliteit verzekerd zou ik zeggen.

Hoewel de band nadrukkelijk als NWOBHM-fossiel gepromoot wordt, heeft hun huidige muzikale koers daar nauwelijks nog iets mee van doen. Tegenwoordig spelen de heren melodieuze, toegankelijk hardrock, met nog slechts hele summiere verwijzingen naar heavy metal. Je kent het wel: vertrouwd klinkende riffs, een swingende ritmesectie, koortjes en meezingbare refreintjes (met simpele teksten); vooral gemakkelijk in het gehoor liggende feelgood rockmuziek, die bij vlagen zelfs naar pop neigt. Eigenlijk is dit gewoon de muziek die de band in de jaren '80 had moeten maken.

En daar is natuurlijk helemaal niks mis mee; maar er wordt mij iets te braaf binnen de lijntjes gekleurd. Natuurlijk, de kwaliteit druipt er van af, dat mag ook wel met deze ervaren muzikanten, die heel goed weten hoe je een pakkende rocksong in elkaar moet sleutelen. Degelijkheid en voorspelbaarheid gaan hand in hand, en stiekem duurt het album met bijna een uur ook net iets te lang. Daar zijn de nummers, op een enkele uitzondering na, net iets te inwisselbaar voor. Al haast ik me te zeggen dat er uiteindelijk geen slecht nummer op Gravity te ontdekken is; maar als geheel is het gewoon net iets te veel.

Opener Keep It Alive, het krachtige 39 Years, het slepende titelnummer Gravity (lekkere bas) en afsluiter Final Destination zijn de krenten in de pap, waarbij ik het toch niet kan laten om nog eens te wijzen op de sterke rol van 'onze eigen' John Cuijpers. Hou je van degelijk uitgevoerde, pakkende, op klassieke leest geschoeide hardrock, dan is Praying Mantis zeker iets voor jou!