Carnation - Chapel of Abhorrence

• BandCarnation [BE]
• TitelChapel of Abhorrence
• Release datum17-08-2018
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. The Whisperer
02. Hellfire
03. Chapel of Abhorrence
04. The Unconquerable Sun
05. Disciples of Bloodlust
06. Hatred Unleashed
07. Plaguebreeder
08. Magnum Chaos
09. Sermon of the Dead
10. Fathomless Depths
11. Power Trip

Wanneer het gaat om doodsmetaal van de oude school draait Nederland volop z'n rondjes mee, de bands schieten nog altijd als de spreekwoordelijke paddenstoelen uit de grond. Onze zuiderburen blazen wat dat betreft misschien wat minder hoog van de toren, maar hebben in (onder anderen) Carnation toch ook een waardevolle exponent van het genre. In 2015 debuteerde deze band met EP Cemetery Of The Insane, ruim drie jaar later is het dan tijd voor het eerste volledige album: Chapel Of Abhorrence.

Tussen al het ubertechnische en spijkerharde moderne death metal-geweld door is het een verademing om een 'gewone' rechttoe rechtaan musicerende band aan te horen. Elf nummers en ruim drie kwartier lang worden we getrakteerd op de afwisseling van pakkende en ronkende riffs, melodieuze gitaarsolo's (Hellfire), een groovende dan wel naar gelang beukende ritmesectie en met ware doodsverachting uitgestoten keelklanken.

Met ruime aandacht voor dreigende sleepstukken (opener The Whisperer) en naar thrash neigende passages in het middentempo (titelnummer Chapel Of Abhorrence doet me bij vlagen stiekem een beetje aan Slayer denken) biedt Carnation, ondanks de in de basis toch wat eendimensionale aanpak, verrassend genoeg ruim voldoende variatie.

De opmerking dat het Belgische vijftal de originaliteitsprijs met dit album niet gaat winnen is net zoiets als een open deur intrappen, maar daar zet de band voldoende kwaliteit tegenover. De heren weten van wanten als het aankomt op het componeren van oerdegelijke death metal-tracks, waarbij vooral de afwijkingen van de voor de hand liggende drie-minuten-beuk-nummers me het meest aanspreken. The Whisperer, Magnum Chaos, Fathomless Depths (hallo Bolt Thrower!) zijn voorbeelden van nummers die het hem voor mij wel doen.

Liefhebbers van de Zweedse crunch en groove, een minimaal toefje Amerikaanse brutaliteit (a la Obituary), gecombineerd met laaglandse nuchterheid en een verwoestend lompe vocale aanpak raad ik Carnation met alle plezier aan!