Green Death - Hallowmass

• BandGreen Death [US]
• TitelHallowmass
• Release datum19-10-2018
• LabelCombat Records
• PromotorRock 'N' Growl Promotion [DE]
• Genre Heavy / power metal, Thrashmetal

Tracklist

01. Lycanthropy
02. Bullet of Silver
03. I Am Eternal
04. Lament
05. Curse the Heavens
06. The Betrayed
07. Bad Omens
08. Sacrament
09. Messis Diaboli
10. The Harvest
11. She Couldn't Live
12. Pure Torture
13. Hallowmass
14. Sickle & Scythe

Green Death is eigenlijk een vrij typische Amerikaanse metalband. Ontstaan in 2012 komen ze eind 2018 met hun derde langspeler: Hallowmass. Wat er zo typerend aan is: de band speelt precies dat soort US metal - een term die daarvoor uitgevonden lijkt - die tussen heavy en thrash metal in ligt.

En dan is het voor mij persoonlijk al vrij snel duidelijk waar de voorkeur ligt. Green Death excelleert namelijk in vlotte tracks als I Am Eternal, The Betrayed, Pure Torture (met een gastbijdrage van Dave Ellefson) en deels The Harvest. Het zijn heerlijk energieke thrashy nummers waarin alle instrumentalisten als ook zanger Sol Bales helemaal los kunnen.

Wanneer het tempo naar beneden gaat en er ruimte ontstaat voor een heel ander soort invulling, laat Green Death het naar mijn mening een beetje afweten. Nummers als Curse The Heavens, Bad Omens en titelnummer Hallowmass raken me niet, en zijn eigenlijk gewoon te simpel. Ook in het doomy segment overtuigt de band niet, getuige She Couldn't Live, en vooral Sacrament, dat mij in de oren klinkt als een slechte Candlemass-parodie.

Toch moet ik niet elke mix of mengvorm die Green Death probeert afkraken, want de lange afsluiter Sickle & Scythe laat horen dat de band wel degelijk raad weet met diversiteit binnen een compositie. Dit slotakkoord maakt wat mij betreft dan ook wel een en ander goed (maar niet alles). Dat is nodig ook, want Hallowmass duurt te lang en bevat te veel tracks die louter als opvulling lijken te dienen. Vooral de intermezzo's vind ik overbodig, en hadden beter passend kunnen worden gemaakt binnen een compositie.

Onder de streep blijft er daardoor te weinig over om van een geslaagd album te kunnen spreken. Echter: de genoemde hoogtepunten laten horen dat Green Death wel degelijk capaciteiten heeft. Borduurt de band door op de thrash-kant van hun muziek, dan wil ik daar zeker meer van horen!