Grand Magus - Wolf God

• BandGrand Magus [SE]
• TitelWolf God
• Release datum19-04-2019
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Gold and Glory
02. Wolf God
03. A Hall Clad in Gold
04. Brother of the Storm
05. Dawn of Fire
06. Spear Thrower
07. To Live and Die in Solitude
08. Glory to the Brave
09. He Sent Them All to Hel
10. Untamed

Van een band als het Zweedse Grand Magus mogen we toch al lang geen verrassingen meer verwachten. Net zo consistent als de bezetting van deze band is de muzikale koers die gevaren wordt; laten we het voor het gemak traditionele, epische heavy of power metal noemen. Of zou er op het recent verschenen, negende studio-album Wolf God iets opvallends te horen zijn?

De vraag stellen is 'm beantwoorden, zoals zo vaak. Hoewel voor de afwisseling een vlotte stamper op z'n tijd niet mag ontbreken (A Hall Clad in Gold, Spear Thrower) moet Grand Magus het toch vooral hebben van trage, soms zelfs slepende, maar altijd epische heavy metal, voorzien van de herkenbare vocale voordracht van voorman Christofferson. Daarbij wordt ook vol ingezet op pakkende refreintjes en een hoog meedein-gehalte. En vergeet natuurlijk de almachtige riff niet!

Tracks als titelnummer Wolf God (heerlijk opzwepend), Brother Of The Storm, Dawn Of Fire (Manowar-kloon), To Live and Die in Solitude, Glory To The Brave en afsluiter Untamed laten wat dat betreft niets aan duidelijkheid te wensen over. Evengoed laat ik mij (opnieuw) graag meevoeren met deze typische klanken. Nee, geen drang tot vernieuwing voor Grand Magus, maar wel meeslepende, dwingende en uitermate strak uitgevoerde en oerdegelijke heavy metal. Voer voor de authentieke metalfan, zoals ikzelf inderdaad. Goudeerlijk, pakkend, en bij uitstek geschikt voor de grote festivals. Daarbij vergeef ik de band een obligaat nummertje als He Sent Them All to Hel graag, want dit is wel een erg plichtmatig niemendalletje.

Buiten dat niets dan lof voor deze Zweedse volhouders. Terug lezend zie ik dat ik niet al te positief was over de voorganger Sword Songs, dat moet ik bij deze dan maar recht zetten. Ik blijf er bij dat de muziek behoorlijk simpel in elkaar steekt, maar toch heeft dit soort spierballenmetal wel degelijk z'n momenten. Ook het gegeven dat Wolf God - naast heavy natuurlijk - enorm naturel klinkt vind ik zeker een pluspunt. De ene vuist in de lucht, in de andere een pul bier geklemd, en meebrullen maar; dat is het devies dat hier het best bij past denk ik. \m/