Novembers Doom - Nephilim Grove

• BandNovembers Doom [US]
• TitelNephilim Grove
• Release datum01-11-2019
• LabelProphecy Productions [DE]
• Genre Doomdeath, Doommetal

Tracklist

01. Petrichor
02. The Witness Marks
03. Nephilim Grove
04. What We Become
05. Adagio
06. Black Light
07. The Clearing Blind
08. Still Wrath
09. The Obelus

Ik leerde Novembers Doom pas ruim twee jaar geleden kennen middels een paar tracks van hun album Hamartia (2017). Bizar eigenlijk, want deze Amerikaanse doom/death metalband is al bijna dertig jaar actief, en komt anno 2019 (nu eens echt in november, bedenk ik me met een knipoog) met hun elfde album: Nephilim Grove. Hoe het komt dat deze band me nu opeens wel onder de aandacht komt is mijzelf ook niet helemaal duidelijk, maar laat ik er in elk geval maar mijn voordeel mee doen. Waarschijnlijk heeft het er mee te maken dat dit album (ook) via een Europees label te verkrijgen is, en verdeeld en gepromoot wordt.

Na ook nog wat ouder werk van deze band beluisterd te hebben kom ik al wel snel tot de gedachte dat Novembers Doom behoorlijk eigenzinnig musiceert. Hoewel de band in het hokje doom(death) metal wordt gecategoriseerd, is het toch wel heel veel mid- en uptempo metal die ik voorbij hoor komen. Aan traditionele doom of andere afgebakende metal-genres doet dit Amerikaanse vijftal niet, en dat is dan toch ook wel weer te prijzen.

Ten opzichte van voorgaand werk is Novembers Doom de laatste paar jaar / albums wel wat meer melodie gaan toepassen. Machtige riffs vormen (uiteraard) voornamelijk de hoofdmoot, samen met de kenmerkende zang van bandopperhoofd en enig oerlid Paul Kuhr. Meer dan ooit tevoren worden de tracks echter ook voorzien van ingetogen, atmosferische passages, met inzet van toetsen, akoestisch getokkel en cleane vocalen. De dynamiek wordt daarmee wel erg breed, want net zo gemakkelijk horen we dus uptempo beukende stukken voorbij komen.

Opener Petrichor laat beide aspecten - op logisch verenigde wijze - al goed naar voren komen. Nummers als The Witness Marks of Black Light lijken toch nauwelijks met doom te maken te hebben; toch pakken alle tracks op het album me wel. Het lijkt er op dat er een soort van achterliggende houding is die de doom-gedachte belichaamt, nog eerder dan de uiterlijke verschijningsvorm, die behalve heavy bij vlagen dus ook best uptempo is.

Titeltrack Nephilim Grove laat dan voor de verandering wel meer klassieke doom horen, al is ook dit een behoorlijk afwisselend nummer; het is wel meteen een van mijn stiekeme favorietjes. Ach, natuurlijk staat er helemaal geen enkel slecht nummer op dit album. Ook What We Become en Adagio zijn fijne nummers; die eerste balancerend op de rand van cheesy, maar toch met voldoende power. En behoorlijk catchy. Adagio is vooral zeer atmosferisch, echte doom, ja!

Zo heeft bijna elk nummer op Nephilim Grove bij de eerste luisterbeurt wel een min of meer verrassende insteek of wending, tot aan afsluiter The Obelus aan toe. Aan avontuur en dynamiek geen gebrek, Novembers Doom houd je als luisteraar wel bezig. Ik weet inmiddels zeker dat ik deze band waardeer, en neem me voor me verder te gaan verdiepen in hun discografie; ik heb nog een hele inhaalslag te maken!