Paganizer - The Tower of the Morbid

• BandPaganizer [SE]
• TitelThe Tower of the Morbid
• Release datum01-11-2019
• LabelTranscending Obscurity [IN]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Flesh Tornado
02. Apocalypse Writings
03. Cannibal Remains
04. Drowning in Sand
05. Redemptionless
06. They Came to Die
07. Rot Spreads
08. Beneath the Gauze
09. The Tower of the Morbid
10. Purge the World
11. Demented Machines

Bij Paganizer - en wel meer releases van de hand van bezig bijtje Rogga Johansson - hink ik vaak op twee gedachten. Ik vind de vertrouwd klinkende oudschoolse death metal over het algemeen heerlijk om naar te luisteren, maar van de andere kant: wordt het niet te veel van het goede? The Tower of the Morbid is het elfde Paganizer-album, opvolger van Land of Weeping Souls uit 2017, waar ik toen verrassend positief over was.

Herkenbaarheid is wederom troef, van het vertrouwde geluid wordt niet noemenswaardig afgeweken. Maar net als op de genoemde voorganger ervaar ik op The Tower of the Morbid een zekere mate van niet te verklaren frisheid. Voornamelijk uptempo en vol gepropt met catchy riffs en grooves is ook dit nieuwe album een lust voor de oortjes, beter oorwurm-materiaal ga je in de old school death metal-stijl niet vinden verwacht ik.

Nee, het album herbergt geen verrassingen, zelfs de muzikanten zijn exact dezelfde als op de voorganger. O wacht, misschien is juist dat wel de verrassing. Van dik hout zaagt men hier wederom robuuste Zweedse planken; een elf tracks en 38 minuten durend feest der herkenning. Met een min of meer frisse drive, zoals ik ook al op de voorganger constateerde.

Zo af en toe (Cannibal Remains, het met catchy grooves volgepropte They Came To Die, het met slepend gitaarwerk opgesierde Redemptionless) wordt het tempo eens gevoelig terug geschroefd, voor dreigende en onheilspellende tragere dan wel midtempo passages. Deze komen zowel de afwisseling als de donkere atmosfeer ten goede. Maar ja, dat is op zich dan ook wel weer voorspelbaar. Maar daarom nog niet minder lekker!

Korte maar krachtige conclusie: Rogga flikt het gewoon weer, en levert voor de zoveelste keer een verrot smeuïg album af. Hulde!