White Magician - Dealers Of Divinity

• BandWhite Magician [US]
• TitelDealers Of Divinity
• Release datum20-11-2020
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Dealers of Divinity
02. Mad Magic II: In the Absence of Gods(Bad Magic)
03. Fading into the Obscurity of Ages
04. In Memoriam: Love and Magic (Magic and Love)
05. Magia Nostra
06. Power of the Stone
07. Spectre of a Dying Flame

Klassieke, mystieke metal met een hoge dosis jaren ’70 rock invloeden en ongeëvenaard spetterend gitaarwerk. Op hun eerste LP Dealers of Divinity combineert White Magician uit Detroit, Michigan naadloos de magie van grote rockbands als Blue Öyster Cult, Uriah Heep en Deep Purple met de premature, klassieke metal van de vroege NWOBHM, maar ook Mercyful Fate. Voeg daar een flinke spat epiek aan toe, en je hebt White Magician.

Oorspronkelijk al opgericht in 2010, heeft White Magician geleidelijk aan hun geluid verbeterd en uitgebouwd gedurende drie releases voorafgaand aan Dealers of Divinity: The Pledge EP van 2016, demo / single Antipathy uit 2017 en een splitbijdrage met een nieuwe uitvoering van datzelfde nummer in 2018. Door middel van vallen en opstaan ​​en een moeizaam songwritingproces dat vaak uit een enkele riff is voortgekomen, kwam de band uiteindelijk tot een geluid dat vertrouwt op fantasierijke verhalen en de nadruk op sterk uitgevoerde dubbele zang- en gitaarmelodieën, zeer herkenbaar vanuit de klassieke metal.

De muziek van White Magician is dan ook enorm catchy, en een lust voor het oor van de klassieke metalfan; voor mij wel tenminste! Sowieso heeft de band mij al direct met albumopener en titelnummer Dealers Of Divinity binnen vanwege de nadrukkelijke inzet van de cowbell! Een dikkere hint naar een van de band's voorbeelden Blue Öyster Cult kun je niet krijgen natuurlijk. Overigens nam de band voor The Pledge al een verdienstelijke coverversie op van Nosferatu, deze invloed wordt dus ronduit erkend. Ook In Memoriam: Love and Magic (Magic and Love) ademt helemaal diezelfde sfeer.

Wat mij betreft bestaat Dealers Of Divinity uit zes ijzersterke composities, en een miskleun. Het ruim vier minuten durende gepriegel op de Spaanse gitaar dat Fading into the Obscurity of Ages heet, had van mij achterwege gelaten mogen worden, of sterk ingekort. Ik snap zoiets best als intermezzo, maar dit duurt echt te lang. Ik wil meer van die ongekunstelde, primitieve epische heavy metal horen!

De muziek heeft een heerlijke live-feel, bijna alsof het spontaan is opgenomen, dus met een enorme naturel vibe. Dat er daardoor wel eens een overgangetje niet helemaal soepel lijkt te lopen (Power Of The Stone) draagt alleen maar bij aan de authentieke charme wat mij betreft. Ik ga echt helemaal plat voor dit soort bands, de sfeer voert mij helemaal terug naar de tijd van toen ik nog een jonge muziekfan was die de heavy muziek nog moest gaan ontdekken. En dan hebben we het inderdaad over eind jaren '70 / begin jaren '80; precies de tijd waarin de muziek van White Magician verschenen zou kunnen zijn.