Snake - Undreams

• BandSnake [SE]
• TitelUndreams
• Release datum12-05-2022
• LabelSounds Of Subterrania [DE]
• PromotorBite It Promotion [DE]
• Genre Alternative Rock, Dark rock / metal

Tracklist

01. Undreams
02. Shame and blame
03. Bruise and go
04. Silence violence
05. Falling
06. Hibernate
07. The Defrost
08. Make a Scene _ Alternative
09. Lost Girl
10. Smile
11. Bonus [bonus]

Soms krijg je een album ter bespreking aangeboden waarvan je denkt: wat moet ik hier nou mee? Dat had ik na een eerste snelle beluistering ook met Snake's tweede album Undreams. Geen voer voor een metal-zine. Maar uiteindelijk trok het mysterieuze en donkere van deze muziek me over de streep om er toch wat meer aandacht aan te besteden.

Snake is een trio subtiel opgemaakte (en daarmee bijna onherkenbare) dames afkomstig uit Stockholm, Zweden. Zij debuteerden in 2015 met het album Cradle Of Snake, en hebben vervolgens dus zeven jaar gewacht met de opvolger. Ze taggen zichzelf op hun social media-pagina's als punkdeath, maar daar heeft hun muziek mijns inziens weinig mee te maken. De enige overeenkomst met punk is de ongekunsteldheid, de rauwheid, en de do-it-yourself-houding. Ik zou hun muziek denk ik nog het best kunnen omschrijven als synth-gedreven indie of garage-rock, waarin raakvlakken met electronic- / dark-wave, post-punk, popmuziek en psychedelica te horen zijn.

Titelnummer Undreams opent het album, en nestelt zich nogal dwingend en onaangenaam in de gehoorgangen. Het trio schotelt de luisteraar ongemakkelijk melodietjes voor, voorzien van een snerpende zangstem. De combinatie klinkt zelfs enigszins absurdistisch, al zal dat zo zeker niet bedoeld zijn. Naast het ongemak straalt de muziek wel een duistere atmosfeer uit, en juist dat spreekt me dan weer wel enorm aan. Naar een nummer als Hibernate kan ik bijvoorbeeld prima luisteren, ik ervaar daarbij hetzelfde gevoel als bijvoorbeeld de new wave van begin jaren '80 - denk aan The Cure of zo.

Grappig genoeg moet ik op een gegeven moment (ik denk dat het bij Bruise And Go was) denken aan een soundtrack van de serie American Horror Story, om precies te zijn seizoen negen: 1984. Het macabere van deze muziek past uitstekend bij die al even absurdistische serie. Die gedachte laat me vervolgens ook niet meer los, waardoor ik wel een stuk gemakkelijker naar de bijzondere nummers kan luisteren. Ook een nummer als The Defrost stuurt me met z'n sinistere synth-lijntjes in die richting. Blijkbaar levert de muziek van Snake dus ook nog een soort van retro-ervaring op.

Zoals gezegd: geen voer voor metalfans, maar toch wel aparte muziek die een en ander bij me oproept. Ik heb dan ook absoluut geen spijt dat ik in de eigenzinnige wereld van Snake ben gedoken. Luister (en kijk!) en oordeel vooral zelf: