Alunah - Strange Machine

• BandAlunah [GB]
• TitelStrange Machine
• Release datum15-04-2022
• LabelHeavy Psych Sounds [IT]
• PromotorAll Noir [DE]
• Genre Doommetal, Hardrock, Psychedelische rock

Tracklist

01. Strange Machine
02. Over The Hills
03. Fade Into Fantasy
04. Broken Stone
05. Psychedelic Expressway
06. The Earth Spins
07. Silver
08. Teaching Carnal Sins
09. Dead Woman Walking

Onder aanvoering van het echtpaar Sophie en David Day (zang en gitaren) leverde Alunah in de jaren 2010-2017 een viertal albums af dat mij prima beviel. Ik was redelijk verrast toen bleek dat op Violet Hour dit duo niet meer aanwezig was. Hun opvolgers - zangeres Siân Greenaway en haar verloofde Dean Ashton (de huidige bassist van Diamond Head) deden het echter zeker niet minder. Sterker nog: eigenlijk was er qua muzikale invulling nauwelijks iets veranderd. Wel anders was de wat bredere vocale inzet, ik vind dat de band er qua zangeres wel op vooruit was gegaan.

Vorige maand verscheen een nieuw album van Alunah: Strange Machine. Wie schetst mijn verbazing om te zien dat opnieuw een andere gitarist in de line-up te vinden is. Blijkbaar was de inzet van Dean Ashton een tijdelijke (een dienst aan zijn levenspartner?) want nu is het Matt Noble (ook in de stoner-bad Slump) die de zes snaren beroert. Zijn gitaarspel is lekker gruizig, en dat blijkt hier uitstekend te passen.

Zo over een paar albums bekeken kan ik langzamerhand wel constateren dat het geluid van Alunah op aan het schuiven is van steeds een beetje minder doom naar meer psychedelica. De invloeden van de beroemde stadsgenoten Black Sabbath zijn inmiddels subtiel naar de achtergrond verdwenen - al zijn de sierlijke heavy riffs nooit ver weg, zoals Teaching Carnal Sins bijvoorbeeld laat horen - terwijl de hints naar de jaren '60 en '70 psychedelische en premature doom-rock steeds duidelijker worden; luister daarvoor maar eens naar Fade Into Fantasy. Dit gaat zelfs verder tot hippie- / flower power-invloeden aan toe, getuige Psychedelic Expressway.

Dat het ook wel wat heavier kan laat Alunah aansluitend horen met The Earth Spins, dat een heerlijk logge maar pakkende groove heeft. Ik zou dan bijna nog vergeten om bij het begin te beginnen. Want opener en titelnummer Strange Machine laat stiekem al meteen horen dat de verschillende invalshoeken prima te combineren zijn. Deze begint met een spacey intro, laat prettig in het gehoor liggende zang horen (af en toe moet ik denken aan Farida Lemouchi van voorheen The Devil's Blood) maar net zo gemakkelijk dreigende fuzzy riffs en een bluesy gitaarsolo.

Anno 2022 klinkt Alunah vooral retro en pakkend, en mede dankzij de lenige stem van Siân Greenaway een stuk minder eentonig dan voorheen. Atmosferisch sterk, de geschilderde plaatjes zijn lekker donker, en variatie is gegarandeerd. Met de lekker beukende afsluiter Dead Woman Walking wordt een passend slotakkoord geplaatst. Strange Machine is een aanrader voor de liefhebber van retro-rock en proto-doom met een atmosferisch mystiek tintje.