Severe Torture - Fisting the Sockets

• BandSevere Torture [NL]
• TitelFisting the Sockets
• Release datum10-06-2022
• LabelSeason of Mist [FR]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Fisting The Sockets
02. Entangled In Hate
03. Hands And Head Not Found

Brutal. Death. Metal.

Deze woorden definiëren het eigen geluid van de kneiterharde death metal metal waar Severe Torture al sinds 1997 bekend om staat. De band is de afgelopen 25 jaar een constante factor geweest, zowel qua aanwezigheid op de internationale podia, als de stabiliteit van hun line-up. Van de langjarige bandbezetting is het slechts de positie op de drumkruk die gewisseld is, toen Seth van de Loo na twintig jaar trouwe dienst andere keuzes besloot te maken, en werd opgevolgd door Damien Kerpentier (ook bekend van Sepiroth).

We hebben hier nog nooit over Severe Torture geschreven, maar dat is op zich niet zo vreemd. Hun laatste studio-album verscheen al weer in 2010, na een periode van vijf albums in tien jaar tijd. Sindsdien is het stil qua releases, al is de band wel altijd blijven optreden. Tot eerder deze maand een nieuwe EP verscheen: Fisting The Sockets. Weliswaar 'slechts' drie nieuwe nummers, bijna veertien minuten aan muziek, maar wel een zeer welkom teken van leven. Bovendien blijkt het de voorbode voor een splinternieuw album dat begin 2023 moet gaan verschijnen. Als dat geen goed nieuws is!

En om dan maar met een nog meer positieve gedachte aan deze EP te beginnen: een klein kwartiertje Severe Torture is beter dan niets. Titelnummer Fisting The Sockets begint met een subtiel introotje, om vervolgens ziedend van leer te trekken. Het leadgitaar-motiefje werkt bijna als een oorwurm, deze blijft echt hangen. Misschien een onverwacht subtiele kant van dit vijftal, maar daarom niet minder welkom. Buiten dat beukt de death metal natuurlijk ongenadig hard door - wat een power en agressie! En niet te vergeten vakmanschap natuurlijk, laat dat maar aan deze 'oude rotten' over. Daarna is Entangled In Hate zeker rauwer en bruter, en chaotisch in positieve zin. De kracht van de herhaling zo'n beetje halverwege is weer zo'n slimme zet qua pakkendheid, dit trekt echt de aandacht.

En dan moet Hands And Head Not Found nog komen. Kan het nog lomper? Jawel dus. De beestachtige tempo's die zowel drums als gitaren er hier op nahouden zijn tekenend voor waar deze band voor staat. Technisch dik in orde zonder aan brutaliteit in te boeten. De basgitaar legt daaronder een stiekeme, log groovende basis neer, terwijl de vocalen juist de gekmakende instrumentale semi-absurditeit nog willen over-brullen. Ga er maar aan staan! Het lijkt te schuren, maar past wonderwel. Naar het einde toe wordt dan een fraai donker-atmosferisch tapijtje uitgerold....

Een beetje chauvinisme mag best op z'n tijd, dus ik heb echt het gevoel dat Severe Torture in deze brute stijl een internationale topper is. Hun stijl die ze al lang geleden gevonden hebben wordt uitgediept, en in een eigentijds jasje uitstekend uitgevoerd. Laat het aanstaande album maar bewijzen dat Severe Torture nog altijd volop bestaansrecht heeft!