Thammuz - Sons Of The Occult
- Thammuz [NL]
- Sons Of The Occult
- 28-10-2022
- Argonauta Records [IT]
- Grand Sounds PR [UA]
- Stoner
Tracklist
01. Electric Sheep
02. Sons of the Occult
03. Guayota
04. Had a Blast
05. Self-taught Man
06. Death Songs
07. Dumuzid's Descent
08. People from the Sky
09. Peyote
10. Insomnia
Het eerste album van Thammuz, Into The Great Unknown, kwam uit in 2020. Het werd opgenomen, gemixt en gemasterd in White Noise Studio, slechts twee weken na het vormen van de band. Nadat de ergste Covid- en lockdown-effecten achter de rug leken, waren er geen shows om te spelen. In plaats van te wachten op betere tijden, ging Thammuz meteen aan de slag met nieuwe muziek. Alle aandacht ging uit naar het creëren van een mix van de voorkeuren van elk bandlid. Dit resulteerde in het tweede album Sons Of The Occult. Dit is mijn kennismaking met de band, hun debuut heb ik blijkbaar volledig gemist.
Sons Of The Occult heeft als basis afwisselend moddervet stampende en fuzzende stoner (titelnummer Sons Of The Occult) als ook de vlot groovende stoner-versie (opener Electric Sheep), en bevat daarnaast invloeden van doom, maar ook van psychedelica. Zelf hoor ik er ook nog wel 'southern', 'swamp' of samengevat Americana-invloeden in (zoals in de instrumentals Guayota en Peyote bijvoorbeeld, maar ook in het wat aparte Self-taught Man).
Ach, misschien roept de Achterhoek (waar Thammuz vandaan komt denk ik, min of meer als voortzetting van Dreckneck en Fuzzboar) wel een zelfde soort muzikale inspiratie op. Ter vergelijking kan ik echter weinig anders dan denken dan mijn 'oude helden' van 7Zuma7, die toch echt een soortgelijke sound hadden. Al schiet, vanwege de combinatie van Americana en psychedelica, bijzonder genoeg af en toe ook wel de naam van The Doors door mijn hoofd; maar dan wel een zwaar distorte versie daarvan. En ja, dat is zeker een aanbeveling!
Eigenlijk bevat het album van alles dat heavy rock zo donker mogelijk kan maken (zoals het met fuzz volgepropte Had A Blast). De teksten en het album zijn geïnspireerd door vervreemdende en psychotische individuen en situaties. Het is een mix van melancholie, verwondering en shock. Het resultaat is een dynamisch album (opnieuw opgenomen in de White Noise Studio) met wat nieuwe geluiden, in vergelijking met het debuut.
De prachtige afwisseling tussen lomp beukende doomy stoner enerzijds, en meer atmosferische / psychedelische rustpuntjes anderzijds, heeft Thammuz heel goed in de vingers, en vormt een voorname aantrekkingskracht van deze muziek wat mij betreft.
