Crimson River - Here's to the End... Again

• BandCrimson River [NL]
• TitelHere's to the End... Again
• Release datum10-02-2023
• LabelEigen beheer
• PromotorMetal Devastation Radio [US]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Here's to the End... Again
02. We Are the Knights
03. Armada
04. Requiem
05. Katyusha
06. Native
07. The Wild

Crimson River is een metalband uit Eindhoven, opgericht in 2011. Lange tijd speelde de band vooral voor zichzelf, en werd in stilte gewerkt aan de sound en het materiaal. Ook werden weinig optredens gedaan. Begin 2019 blijkt de band echter klaar om te laten horen wat ze kunnen, aldus brachten ze de zelfgetitelde EP Crimson River uit. Een vervolg liet weer even op zich wachten, tot in december 2022 de single Here's to the End... Again verscheen. Deze bleek de voorbode voor een nieuw album met dezelfde titel, te verschijnen op 10 februari van het huidige jaar.

Over die EP was ik indertijd niet heel positief, ik had het idee dat Crimson River nog niet toe was aan het uitbrengen van materiaal. Dat hield me ook een beetje tegen om aan deze langspeler te beginnen. Mijn aanvankelijke vrees blijkt ongegrond, want ik durf alvast te verklappen dat het kwartet serieuze vooruitgang heeft geboekt.

Ten eerste is het materiaal inmiddels behoorlijk coherent. Titelnummer Here's to the End... Again en het navolgende We Are The Knights zijn heerlijk opzwepende heavy metal-stampers, waarbij stil blijven zitten geen optie is. Snedig gitaarwerk, waaronder pakkende riffs en melodie-volle leads, trekt de aandacht, ondersteund door een swingende ritme-sectie. De zang is en blijft op het randje, al doet clean het bij mij eigenlijk altijd wel goed. Vooral We Are The Knights vind ik een lekker nummer, dat ook nog eens aangenaam afwisselend is; net als de rest van het materiaal trouwens.

Armada verrast me met het trage, logge begin; deze kant van de heavy metal beheerst de band dus ook. Nice! Wat me - naast opnieuw het sterke leadgitaarwerk - hier opvalt is de zang in de rustigste passages. Minder schreeuwerig komt deze een stuk beter uit de verf. Ook dat beschouw ik als een pluspunt. Net als Armada is Requiem een track met een interessante opbouw. Crimson River beheerst het kunstje van dynamiek binnen de composities steeds beter, en lijkt hierdoor louter onderhoudende tracks te schrijven. Ik vind ze hier op het album alle zeven de moeite waard.

Zelfs volledig instrumentaal overtuigt het viertal, getuige Katyusha, waarbij vooral de basgitaar de nodige ruimte krijgt. Toch is het een lekker lichtvoetig nummer. Dat kunnen we van Native niet zeggen, dat - weinig verrassend - begint met stevig getrommel. Dat doet ook The Wild, maar deze ontpopt zich tot een vlot lopend klassieke heavy metal-nummer in de stijl waarmee het album ook begon.

Ik ben blij dat Crimson River mij - onbedoeld uiteraard - keihard om de oren slaat met Here's to the End... Again. Zonder nou in superlatieven te willen uitbarsten, heeft het Eindhovense viertal een verrassend leuk klassiek metal-album uitgebracht. De liedjes staan centraal, en klinken onder de productionele leiding van Erwin Hermsen verfrissend eigentijds. Ga zo door mannen!