Venom Inc. - There's Only Black

• BandVenom Inc. [GB]
• TitelThere's Only Black
• Release datum23-09-2022
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Heavy / power metal, Speedmetal, Thrashmetal

Tracklist

01. How Many Can Die
02. Infinitum
03. Come To Me
04. There's Only Black
05. Tyrant
06. Don't Feed Me Your Lies
07. Man As God
08. Burn Liar Burn
09. Nine
10. Rampant
11. The Dance
12. Inferno

Hoe zat het ook weer? Opperhoofd Cronos mag zich vergezeld van diverse huurlingen nog altijd Venom noemen. Gitarist Mantas vermaakte zich samen met mede-ex-Venom-bandlid Demolition Man (bas en zang) al wat jaartjes met Mpire Of Evil. We hebben het aan het Keep it True festival te danken dat de oorspronkelijke Venom-drummer Abaddon bij die laatste band betrokken is geraakt; blijkbaar had het Duitse festival er aardig wat pecunia voor over om de Venom-bezetting ten tijde van Prime Evil weer bij elkaar te krijgen.

Blijkbaar was dat zo goed bevallen dat het trio als zodanig verder is gegaan; dit is dan ook een bezetting die in mijn beleving het dichtst bij de 'echte' Venom komt. Venom Inc. is dus eigenlijk gewoon een voortzetting van Mpire Of Evil, met dus overduidelijk een 'nieuwe' naam, en de enige echte Venom-drummer als extra gewicht in de schaal om de naam Venom - met een kleine aanpassing - met recht te mogen voeren wat mij betreft. Avé was in 2017 het eerste album onder deze naam. Daarna verdween Abaddon weer uit beeld (zijn prestaties bleken ook niet zo geweldig) en hebben we vijf jaar moeten wachten op een volgend album: There's Only Black.

Of het nou de 'nieuwe' drummer Jeramie Kling is, of de gedwongen pandemie-pauze, ik weet het uiteraard niet, maar feit is dat Venom Inc. op hun nieuwe album barst van de energie. Gestoeld op klassieke heavy-, thrash- en speed metal-waarden dendert There's Only Black verrassend fel en verfrissend uit de speakers. Opener How Many Can Die, en daarna ook Infinitum laten horen dat die opgefokte traditionele metal in een hedendaags gegoten jasje nog prima werkt. Come To Me en titelnummer There's Only Black lijken er zelfs nog een schepje bovenop te doen - ik vind deze muziek echt heerlijk energiek, en allesbehalve gedateerd.

Daarna lijkt de boel even wat in te kakken met het slome Tyrant (behoorlijk plichtmatige galopperende heavy metal) waarna Don't Feed Me Your Lies het weer wat beter doet met een spannend intro, uptempo geweld met spetterend gitaargeweld, maar helaas ook een wat matig refrein. Man As God pakt de thrash-draad weer lekker op, opzwepend in alle facetten: begeesterde zang, opgefokte drumpartijen en flitsend snarenwerk. De break naar het einde toe is atmosferisch sterk gekozen, een onontkoombare passage op weg naar het slotakkoord. De overgang naar het begin van Burn Liar Burn is logisch - een goed doordachte opbouw naar het betere hak- en beukwerk.

Naar het einde toe overheerst de donkere sfeer zoals we die kennen van het vorige album, zonder in te boeten aan power, energie en een vleugje bombast. The Dance bouwt heerlijk op, waarna Inferno de genadeklap mag uitdelen. Niet leunend op de overdonderende snelheid van de eerste helft van het album ligt hier toch mede de voornaamste aantrekkingskracht van het Mpire Of Evil-tijdperk! Hoe dan ook, ik vind There's Only Black echt een verdomd lekker, puur metal-album!