Lydia Laska - Krankenhaus

• BandLydia Laska [NO]
• TitelKrankenhaus
• Release datum2010
• LabelDuplicate Records [NO]

Tracklist

1 Electric Shower
2 London
3 Nervous
4 Krankenhaus
5 Anti-Ötzi
6 Could I Have a Go on Your Girl, Please?
7 No Lids
8 Sewerbed
9 It Never Ends

De eerste tekenen van het leven van Lydia Laska gaan terug tot 2002. Zoals zovelen over de hele wereld speelden wat jongeren met de gedachte de wereld te gaan veroveren met hun eigen muziek. In Noorwegen heeft dat al tot wat aardig eigenzinnige bands geleid als Turbonegro of Motorpsycho. In deze eigenzinnigheid kunnen we Lydia Laska ook wel herkennen. De muziek overduidelijk geworteld in de rock en punk traditie, staat de band voor basic, rauwe emotie; muziek met een ziel. Tel daarbij op het niet alledaagse voorkomen van enkele bandleden, die in de glam/shockrock scene van de jaren 70 niet misstaan zou hebben, en het plaatje is compleet. De band wordt in thuisland Noorwegen beschouwd als 1 van de meest veelbelovende bands uit het ondergrondse rockcircuit. Na een drietal singles/EP's is het nu dan tijd voor het full length debuut Krankenhaus, zodat mede dankzij een deal met Duplicate Records de wereld buiten Noorwegen ook kennis kan maken met Lydia Laska.

De vergelijking die zich na eerste beluistering bij mij opdringt is die met Jane's Addiction, misschien wel een beetje door de zang. Wat betreft eigenzinnigheid zijn er ook in muzikaal opzicht wel vergelijkingen te trekken, beide bands laten zich nou niet bepaald makkelijk in een hokje dwingen. Lydia Laska zelf houdt het qua inspiratie op acts als Velvet Underground, David Bowie, Sonic Youth en Iggy Pop/The Stooges. Waar genoemde acts vooral geroemd zijn om hun vernieuwing, kan daar anno 2010 bij Lydia Laska natuurlijk geen sprake meer van zijn. Het geeft echter wel een goede indruk van waar in het muzikale spectrum we de band kunnen vinden. Al moet ik daar meteen bij zeggen dat de muziek van Lydia Laska wel degelijk eigentijds klinkt.

In Electric Shower kent de cd een redelijk up tempo opener. Kenmerken zijn het gehaaste drumwerk, de uitwaaierende gitaarpartijen en enigszins hysterische zang. Het venijn zit 'm in de staart van de track. Het is vervolgens in nummer twee London dat ik aan Jane's Addiction en vooral zanger Perry Farrell moest denken, het is een behoorlijk alternatief rocknummer. Zoals als al genoemd doemt deze vergelijking bij mij wel vaker op. Daarna is Nervous een meer toegankelijk nummer, met name door de “handclaps” en de koortjes in het refrein. Titelnummer Krankenhaus is dan weer een vlotte, degelijke punkrocker, waarin vooral het vervormde punky gitaarwerk opvalt. Daarna opent Anti-Ötzi met een stevige riff, dit nummer is meer metal georiënteerd, wat ook terugkomt in het stuwende baswerk en de flitsende gitaarsolo.

Could I Have a Go on Your Girl, Please? is ongetwijfeld het meest toegankelijke nummer van deze cd, het is een behoorlijk poppy deuntje. Misschien is het mede daarom verkozen tot eerste single van de cd. Het wordt opgevolgd door een juist heel wat minder toegankelijke track, No Lids is langzaam en wijkt aardig af van wat we tot nu toe gehoord hebben. Sewerbed lijkt er vervolgens in volle vaart vandoor te gaan, dit is slechts schijn, het gaat als het ware verder waar de vorige track gebleven is. Ook hier is weer regelmatig die hysterische zang te horen die zo bij deze muziek lijkt te horen.

En dan zijn we met It Never Ends al weer aanbeland aan het einde van dit schijfje, hoezo paradoxaal. Opvallend is dat dit verreweg het langste nummer is. Waar de rest van de tracks, geheel naar de rock-en punkgebruiken allemaal kort en bondig zijn, wordt dit nummer tot 7 en een halve minuut uitgesmeerd. Duidelijk hoorbaar is dat gedurende het nummer naar een climax wordt toegewerkt. Lydia Laska moet het naar mijn mening hebben van hun vermogen om korte, to the point liedjes te schrijven, dat kunnen ze namelijk prima. Ik verwacht dat Krankenhaus wel aftrek zal vinden bij liefhebbers van hedendaagse alternatieve rock. Hoewel de aankleding van de band, bijbehorende namen van enkele bandleden en hun evenmin alledaagse hoesontwerp en teksten vooral een shockerend effect trachten teweeg te brengen, is de muziek op zich niet zo opzienbarend. Wij zijn in Nederland wel wat gewend natuurlijk.